کسی که فکر میکند چون مدرکی دستش است. استخدامش کرده اند. ماموریت دارد مدام العمر در خدمت پان ایرانیسم و پانفارسیسم قلم فرسائی کند. بمحضر ایشان لازم است عرض شود؛ باسواد تر از او در همین اروپا خیلی ها هستند، که بخودشان اجازه نمیدهند بخاطر پست و مقام در خدمت بیگانه قرار گیرند. ایشان بهتره بداند، که دیگر زمان چنین تبلغات دروغ روشنفکر مآبانه بسر آمده است، ایشان گویا نشسته در خارج و چون صدایش از خارج بگوش میرسد، گویا شق القمر کرده و از نظر خودش خدای معلومات است. در صورتیکه چیزی که در همین خارج برای اروپائیان با تمدن، موجودیت چنین عناصری اصلا مفهوم ندارد. مگر اینکه غلام حلقه بگوش دستگاههای استعماری و استثماری آنان باشند. با توجه به سیل تحصیل کردگان ایرانی در همین کشورهای اروپائی، وقتی اصلا موجودیتشان بحساب نمی آید، و خیلی باسواد تر از عباس آقا ها هستند، به مسافر کشی
کسی که فکر میکند چون مدرکی
کسی که فکر میکند چون مدرکی
Anonymous
مشغولند.! شریف زندگی میکنند! اما مثال عباس آقا در واقع صدای دهل از دور خوشست را، در دهن انسان تداعی میکند! نقل است؛ روز محمد رضا پالانی به لات سر کوچه خود، به طیب گفت: طیب! بگو ببینم علیحضرت را که نانت را تامین میکند، بهت پست و مقام داده است دوست داری؟ طیب برمیگردد در پاسخ شاه میگوید؛ خیال میکنی چیز خر را، زده ام پشت یقه کت ام! این عکس تست یا چیز خر! شاه لبخندی زده شرمگنانه در جواب طیب میگوید. ها..! بارک الله! به این میگن نمک شناسی. همانطور به شاه وفادار باش به راهت ادامه بده! ذکر چنین مثالی بمثابه آنست کسانیکه نان دیگران را میخوردند. مثل طیب نمک شناسند و تا آخر عمر سرسپرده باقی میمانند. در صورت لزوم حتا روی ملت خود نیز شمشیر میکشند! و سیل خون راه میندازند. در ادبیات آزربایجان به این تیپ آدمها "مانقوردهای مدرن" میگویند. مانقورهائی که میدانند چه میکنند! و چه وظایفی در مقابل اربابشان برعهد دارند!