Jilow Askar

Jilow Askar
وي نيز مثل بعضي ها خود را صاحب انحصاري حقيقت ميداند. وي حتي حاضر نيست با منتقد خود در سطحي برابر حقوق سحن بگوید. ما با اين شيوه به ارث برده از جامعه وفرهنگ بيماري كه تعفن حكومتي ديني آشنا هستيم. وي ميگويد شما را به نوري زاد چكار، و خود اگر كسي هستي بيار آنچه داري ز مردي و زور. البته وي در اين رفتار خود نيز داراي معيار دوگانه است: يكي براي خود و ديگري براي منتقد رفتار خود. از وي بايد پرسيد شما حود چرا آنچه از مردي و زور داريد براي گشودن راهي در تخفيف آلام ونباهي هاي مردم اين كشور وارد ميدان مردي در کنار مردمان دیگر نميشويد؟
"گفتن از زشتروئی دگران نشود باعث نکوروئی
تو گمان می‌کنی که شاخ گلی بصف سرو و لاله میروئی
یا که همبوی مشک تاتاری یا ز ازهار باغ مینوئی
خویشتن، بی سبب بزرگ مکن تو هم از ساکنان این کوئی
ره ما، گر کج است و ناهموار تو خود، این ره چگونه میپوئی
در خود، آن به که نیکتر نگری اول، آن به که عیب خود گوئی