گردش آزاد اطلاعات، که کمک به

گردش آزاد اطلاعات، که کمک به پیشرفت دمکراسی و رعایت حقوق بشر و به سود مردم ایران و در جهت منافع ملی ماست، چرا نتواند منطبق بر منافع ملی مردم و دولت بریتانیا نیز باشد؟ چرا پذیرش این نکته برای گروهی سخت است که خبرسانی آزاد و بی‌طرفانه، گام‌برداری به سوی دمکراسی در ایران، هم به سود ملت ما و هم به سود منافع ملی بریتانیا است؟ ایران برخوردار از دمکراسی و صلح دارای روابط تجاری و سیاسی حسنه و سودمند با بریتانیا و متحدان این کشور در منطقه نیز خواهد بود. اینکه آنها اهداف خودشان را دارند درست، ولی چرا آن اهداف لزوما مخالف منافع ملی ما باشد؟ چرا به‌جای نتیجه برد-برد همیشه باید یکی را برنده و دیگری را بازنده بدانیم؟

خبرگزاری‌ها می‌توانند اینجا و آنجا خطا کنند و یا منافع ملی کشور خود را مد نظر داشته باشند، اگر هر ایرانی اما به سهم خود مسئولیت‌پذیری در سرنوشت سیاسی کشور داشته باشد، گام مهمی به سوی ایجاد تحولات دمکراسی‌خواهانه برداشته‌ایم. سهم بزرگی از مسئولیت البته متوجه حاکمانی است که با جلوگیری از گردش آزاد خبر و انحصاری کردن رسانه‌های صوتی و تصویری و چاپی کشور در خدمت حلقه اصلی قدرت، باعث بی‌اعتباری رسانه‌های کشور و انتقال مرجع رسانه‌ای کشور از داخل به خارج کشور شده‌اند.