از دیدگاه تئوری این فرمایشات

تاجری که مدام هزینه کند و سودی حاصل نشود محکوم به ورشکستگی است.
توده ی ملت ایران نابسامانی را میفهمد ولی نه منشا را میشناسد و نه چاره را. بهمین جهت با خروش فرهیختگان جامعه بپامیخیزد ولی چون راه را از چاه تشخیص نمیدهد براحتی در چاه میافتد. و پشت پیشاهنگان را با ندای ابلیسی خالی کرده و ایشان را بی دفاع مقابل حریف تنها میگذارد. همانی که در سال ۵۷ شد. البته دراین کژ راهه عمل کرد بعضی نخبگان دروغ زن ودسیسه ی قدرتهای خارجی هم بی تاثیر نبوده است.
واین سیکل معیوب صده هاست که ادامه دارد. یعنی خیانت کاران داخلی و استعمارگران خارجی دست در دست هم براحتی زیراب هر دلسوز ملت را میزنند و نقشه های مردم سازان را نقش بر آب میکنند.
این بیماری گریبان همه ی ملتهای خاورمیانه را گرفته است.شاید مقصر اصلی در فرهنگ اسلامی ایشان است.که زیربنای شخصیتی شان را بر عبودیت نهاده است.