با سلام به جناب شاملی عزیز
هر چند با قسمت اعظم نوشته شما موافق هستم ولی در یک مورد با نظر شما مخالفم:
اول اینکه خواهان پیشنهاد دو زبان ارتباطی و سراسری (فارسی و ترکی) در کنار رسمی شدن تمامی زبانها در مناطق خودشان هستید.
سوال اینجاست که آیا به نظر شما بعد از گذشت چند سال این دو زبان ارتباطی، هژمونی خود را به زبانهای رسمی محلی تحمیل نخواهند کرد و باز مناسبات تبعیض آمیز گذشته این بار در مقیاس کوچکتر تکرار نخواهد شد؟
به نظر من کرد، بهتر آن است که تنها یک زبان ارتباطی (که بهتر است آن هم زبان انگلیسی باشد) بعنوان زبان ارتباطی قسمتهای مختلف مورد استفاده قرار گرفته و کلیه زبانهای دیگر نیز بصورت رسمی محلی در نظر گرفته شوند. تنها در این صورت است که به معنای واقعی، قسمتهای مختلف ایران آینده که کشوری سکولار، دمکرات و فدرال خواهد بود در شرایط برابر قرار خواهند گرفت
با سلام به جناب شاملی عزیز
با سلام به جناب شاملی عزیز
ناشناس