بقیه از کامنت پیشین

اعتقاد دارم، رهبری جمهوری آذربایجان و شخص الهام علیوف الزامات و مناسبات قدرت را به خوبی درک می کنند. آنها روسیه را بسیار بسیار بیشتر از افرادی همچون امیر طاهری می شناسند و خوب می دانند که باید از آن بترسند. ترس احساسی طبیعی و منطقیست در مقابل خطری که توان مقابله با آن را نداری. و آذربایجان از هیچ لحاظ، چه از نظر دانش فنی، چه اقتصادی، چه نظامی، چه نفوس و جمعیت، چه وسعت، چه زیرساختها قابل مقایسه با روسیه نیست. من بسیاری از مصاحبه هایی که علیوف با رسانه های جهانی انجام داده است را دیده ام. بعضا پیش آمده که خبرنگار خواسته تا آذربایجان را به عنوان رقیب روسیه معرفی کند (مثلا در زمینه صادرات گاز طبیعی به اروپا). اما علیوف بی معطلی دخالت می کند و می گوید که آذربایجان در هیچ حوزه ای توان رقابت با روسیه را ندارد. در شرایطی که کشوری عظیم، اتمی، بسیار دور از روسیه و با امکانات مثل هندوستان در شورای امنیت به قطعنامه محکومیت روسیه در رابطه با تجاوز به اوکراین رای ممتنع می دهد، انتظاری از جمهوری آذربایجان برای آرتیست بازی نباید برود.
جمهوری آذربایجان در سالهای پس از روی کار آمدن علیوفها همواره سیاست تعادل بین غرب و شرق را دنبال کرده و هر جا لازم بوده امتیاز داده و امتیاز گرفته (حتی به جمهوری اسلامی). این چیزی نیست جز رئال پولتیک و سیاستیست که تا سالهای سال بایستی با دقت تعقیب شود و هوشیارانه تعقیب می شود. برخلاف سیاستهایمملکت بر باد ده سران ایران و یا ارمنستان که درکی از شرایط و حدود قدرت خود ندارند.