یکی از میلیونها بدبختی بی

مثلا برای چاره اندیشی راجع به مذاکرات مربوط به اختلاف بر سر فن آوری هسته ای باید به امام نقی و تقی مراجعه شود. طرف مخالف هم به امام باقر و کاظم متوسل می شود و یک بحث مربوط به منافع ملی به یک بحث عبث فقهی تبدیل می شود که در ذات خود حتی فقهی هم نیست و دعوا بر سر لحاف ملا و انحصارهاست. آقاجان، اگر موافق احیای برجامی، که نظرت را از دریچه منافع ملی بیان کن. اگر هم مخالفش هستی که باز هم استدلال بیاور. دیگر چه کار داری به این امام و آن پیغمبر؟