عکس قرن!

عکس قرن!
به ندرت عکسی تا این اندازه گویا و نیرومند از کار در می آید و می تواند یک تاریخ را در خود فشرده کند. عکسی نیست که کسی برای تولیدش برنامه ریزی کرده باشد. امید به عنوان خبرنگار بی بی سی دارد با پسر حمید نوری در دادگاه استکهولم مصاحبه می کند و عکس برشی از فیلم مصاحبه اوست.
اگر بدانیم که امید فرزند حمید منتظری است و اگر بدانیم که حمید از مسولین تشکیلات سازمان اکثریت بود و اگر بدانیم که حمید در اسیر کشی 67 سر بدار شد و اگر بدانیم که مصاحبه شونده فرزند پر مدعای کسی است که دادستان سوید او را به مشارکت فعال در آن اسیر کشی متهم کرده و خواستار اشد مجازاتش شده، آنگاه بخشی از کادر عکس پیش چشم ما جان می گیرد.
شناخت کاراکتر نجیب و اهل اندیشه امید و راهی که او در زندگی برگریده، بر بستر آنچه نسل ما بود و خون حمید که بی گناه بر زمین ریخت، به نگاه و چهره مصمم ولی سرد او و دستی که تا حد ممکن دراز است، یک معنی فراخ، به گستردگی تاریخ دو نسل می بخشد و سنفونی عکس در میکروفونی که در این دست فشرده شده و پیام آن، به اوج می رسد : تفنگت را زمین بگذار و سخن بگو !
آنکه می تواند در آزادی کامل سخن بگوید، جز دروغ بر زبان نمی آورد . او به روال همه بی ارزشان موسوم به " ارزشی" نه فرهنگ آن را دارد که در چشم محاطب خود نگاه کند و نه یارای تحمل نگاه سوران امید را دارد که استخوان سوز می نماید.
این همه گویای تداوم نبرد اقتداری است زندگی می کند و اقتداری که فرو می پاشد!