امیر ممبینی: دوست گرامی صابر!
نظرات رسیده
امیر ممبینی: دوست گرامی صابر! حرفهای تو وحشتناک است. میدانی، از من نرج، با دو زبان صحبت میکنیم. یکی مینویسد مار و دیگری دم مار را گرفته و دور سر میگرداند. من بارها نوشتم، این فرهنگ بضاعت اداره جامعه
امیر ممبینی: دوست گرامی صابر!
حرفهای تو وحشتناک است. میدانی، از من نرج، با دو زبان صحبت میکنیم. یکی مینویسد مار و دیگری دم مار را گرفته و دور سر میگرداند. من بارها نوشتم، این فرهنگ بضاعت اداره جامعه را ندارد. فرهنگی که برای اندازه گیری مصافت های ارزشی و اندیشگی تنها وجب خودش را قبول دارد و مثل خودخواهان انگلیسی فوت خود را با متر جهانی عوض نمیکند، چنین فرهنگی جز منشأ ویرانی نخواهد بود. شما با کدام سنجشگر به اسفند میگویید گول خورده رژیم و یاری دهنده همکاران آن؟ معیار شما چیست؟ ببین دوست گرامی من؟ نام سعدی از تملق سعدی به یک حاکم آمده است، حافظ سراپا مماشات است، و گوی سبقت را از دیگران ربوده در مماشات وقتی میگوید؛
پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت
آفرین بر قلم پاک خطا پوشش باد
چه گفت او؟ همه چیز و هیچ چیز. او آنگونه حرف خود را علیه صانع زد که مصنوع پر از کید او نتواند ثابت کند کفر وی را. فردوسی برای جلادی بنام محمود و رودکی برای حاکم دیگری ستایشنامه گفتند. چرا؟ چون ماندن و در زیر تیغ جلاد راهی برای گفتن باز کردن از اینگونه فرار مفتضحانه من و شما و رجز خوانی های در پناه پلیس غرب هزار بار ارزشمند تر است. وانگهی، نه تنها برای سرکوب کنندگان دموکرات اسفند بلکه برای شخص شما نیز موسیقی او خودی نیست. چون اگر شما عطر مدرن این موسیقی را میپذیرفتید اگر میتوانستید بپذیرید که چگونه خود این موسیقی بزرگترین نبرد این موسفید رو سفید کننده ایران است، آنگاه این حرف را نمیزدید. این که شما به خود این حق را میدهید که مبارزه را به اسفند یاد بدهید نشان میدهد که شما میخواهید او را در سطح نازل ترین مبارزه ها تنزل بدهید. در این سطح که در مخالفت حرف بزنیم اما برای مخالفت فاقد ابزار هنری یا ادبی یا سیاسی باشیم. من واقعا از گونه سخن گفتن شما با منفرد زده انتقاد دارم و شما را دلیر خواهم دانست اگر بپذیرید که نمی بایست اینگونه با او به گفتگو درآیید. تفصیل نظر من در باره ادیبان و هنرمندان داخل هم در ویدئو از قصاص تا طعم گیلاس آمده و در همین فیسبوک میتوان آن را شنید. انتظار من این بود که شما در حمایت بنویسید نه در عدم کفایت.
با دوستی و احترام امیر
حرفهای تو وحشتناک است. میدانی، از من نرج، با دو زبان صحبت میکنیم. یکی مینویسد مار و دیگری دم مار را گرفته و دور سر میگرداند. من بارها نوشتم، این فرهنگ بضاعت اداره جامعه را ندارد. فرهنگی که برای اندازه گیری مصافت های ارزشی و اندیشگی تنها وجب خودش را قبول دارد و مثل خودخواهان انگلیسی فوت خود را با متر جهانی عوض نمیکند، چنین فرهنگی جز منشأ ویرانی نخواهد بود. شما با کدام سنجشگر به اسفند میگویید گول خورده رژیم و یاری دهنده همکاران آن؟ معیار شما چیست؟ ببین دوست گرامی من؟ نام سعدی از تملق سعدی به یک حاکم آمده است، حافظ سراپا مماشات است، و گوی سبقت را از دیگران ربوده در مماشات وقتی میگوید؛
پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت
آفرین بر قلم پاک خطا پوشش باد
چه گفت او؟ همه چیز و هیچ چیز. او آنگونه حرف خود را علیه صانع زد که مصنوع پر از کید او نتواند ثابت کند کفر وی را. فردوسی برای جلادی بنام محمود و رودکی برای حاکم دیگری ستایشنامه گفتند. چرا؟ چون ماندن و در زیر تیغ جلاد راهی برای گفتن باز کردن از اینگونه فرار مفتضحانه من و شما و رجز خوانی های در پناه پلیس غرب هزار بار ارزشمند تر است. وانگهی، نه تنها برای سرکوب کنندگان دموکرات اسفند بلکه برای شخص شما نیز موسیقی او خودی نیست. چون اگر شما عطر مدرن این موسیقی را میپذیرفتید اگر میتوانستید بپذیرید که چگونه خود این موسیقی بزرگترین نبرد این موسفید رو سفید کننده ایران است، آنگاه این حرف را نمیزدید. این که شما به خود این حق را میدهید که مبارزه را به اسفند یاد بدهید نشان میدهد که شما میخواهید او را در سطح نازل ترین مبارزه ها تنزل بدهید. در این سطح که در مخالفت حرف بزنیم اما برای مخالفت فاقد ابزار هنری یا ادبی یا سیاسی باشیم. من واقعا از گونه سخن گفتن شما با منفرد زده انتقاد دارم و شما را دلیر خواهم دانست اگر بپذیرید که نمی بایست اینگونه با او به گفتگو درآیید. تفصیل نظر من در باره ادیبان و هنرمندان داخل هم در ویدئو از قصاص تا طعم گیلاس آمده و در همین فیسبوک میتوان آن را شنید. انتظار من این بود که شما در حمایت بنویسید نه در عدم کفایت.
با دوستی و احترام امیر