خاورمیانه و اسرائیل

خاورمیانه مرکز جهان است.  منطقه ای که به پنج دریا، شامل دریای سفید (دریای مدیترانه)، دریای سرخ، دریای سیاه، دریای خزر، و خلیج بصره (خلیج فارس) متصل است.  نقطه شروع سه دین بزرگ است.  این نقطه، کوتاه ترین مسیرهای اتصال  شرق و غرب از طریق محورهایی مانند کانال سؤئز، تنگه های ترکیه، تنگه هرمز، و گردنه باب المندب است.  محل تلاقی قاره های آسیا، اروپا و آفریقاست.  منبعی که دو سوم نفت جهان را تامین می کند.  در طول تاریخ، سلطه در این منطقه به عنوان کلید تبدیل شدن به قدرت مسلط در جهان تلقی شده است.  استراتژی ایالات متحده برای ادامه هژمونی خود در قرن 21 که در حال حاضر در تلاش برای اجرای آن است، به عنوان پروژه خاورمیانه بزرگ شناخته می شود.

خاورمیانه جغرافیایی است که از منظر امپریالیسم "نباید به حال خود رها شود".  وقتی از خاورمیانه نام برده می شود، درگیری های ، دینی، مذهبی، و قومی  و قبیله ای است، که مدام ادامه دارد، به ذهن متبادر می شود.  مردمی که نتوانسته اند به یکپارچگی اجتماعی دست یابند.  تحت دولت های مصنوعی، در جغرافیایی بحرانی در کشمکش علیه همدیگر بسر می برند.  در تاریخ همه ملل بزرگ مراحل فئودالی وجود دارد.  در روند توسعه سرمایه داری و انقلاب های دموکراتیک، شکاف های فئودالی زیر چتر  دولت ملی و جامعه ملی ادغام می شوند.

از سوی دیگر، مردم خاورمیانه نمی توانند در روند ملی شدن بر شکاف های فئودالی به میزان مطلوب فائق آیند.  برای جلوگیری از بی ثباتی که به منطقه تحمیل می شود به خرید تسلیحات سرسام آور روی میاورند و از این طریق، منابعی را که در اختیار دارند به بهای ارزان از دست می دهند.  از این طریق، امکانات و استعداد های استراتژیک آنها در جهت منافع ملی خود تضعیف شده و خنثی می شود.  علاوه بر آن، بی ثباتی که به منطقه تحمیل می شود، از طریق اوریانتالیسم تحت تاثیرکار کرد ایدئولوژیک قرار داده می شود.  به بقیه جهان چنین القاء می شود که گویا خلق های خاورمیانه و در راس آنها اعراب، بی تمدن، مخالف پیشرفت، مردمی فاقد استعداد تفکر و رفتارعقلانی هستند، می باشند!  خاورمیانه، همچنانکه در راس جغرافیایی  قرار دارد که تعادل سیاسی جهان در آنجا شکل می گیرد، مسئله اسرائیل - فلسطین  نیز در مرکز مشکلات خاورمیانه قرار دارد. 

از بدو تاسیس دولت اسرائیل تا به امروز، روند توسعه طلبی یک معنای سمبولیک دارد:  اسرائیل، حق تسلط امپریالیسم بر منطقه را نمایندگی می کند!  از بدو تاسیس دولت اسرائیل، اسرائیل براحتی اهمیتی به سازمان ملل {قطعنامه های آن}نداده، حقوق جنگ را پایمال کرده، و پایه ای ترین اصول حقوق بشر را نیز زیر پا گذاشته است.  زیرا، احتیاجات ژئوپولیتیک جهانی نیروهایی که از او حمایت می کنند را تامین می کند.

از منظر ترکیه، نگاه ملی به مسئله اسرائیل - فلسطین، باید معطوف به هدف عقب راندن ابتکار امپریالیسم، و ایستادن در کنار ملت مظلوم فلسطین باشد.  تمامی بهانه هایی که منجر به انکار این موضع گیری می شود، لاف گزاف است.  هر موضع گیری که سبب گردد، تیر را بجای اسرائیل، به سمت فلسطین نشانه گیری کند، در تحلیل نهایی به معنای قرار گرفتن در کنار روابط تحکم امپریالیستی در خاورمیانه است.

امروز آنهایی که در کنار فلسسطین نیستند، هر قدر هم بخواهند دم از ملی گرایی {ترک} بزنند، در واقع، فاعلین حقیقی خنجرزدن از پشت به ترک هستند.  وقتی نگاهی به شبکه های اجتماعی می کنید، با هجوم هر آنچه مربوط به تعصبات و پیشداوری های تاریخی است، رو در رو می شوید، که با هدف وادار کردن ترکیه به عمل در جهت خلاف منافع عینی خود است.  نمی توان جنگ روانی با هدف ایجاد دشمنی با فلسطین را به عنوان واکنش صادقانه شهروندان ساده لوح توضیح داد.  موضع گیری در رابطه با مسائل استراتژیک، ضرورتا باید مستقل از واکنش های احساسی همچون دوست داشتن و یا نداشتن اعراب یا یهودیان باشد.  موضع گیری حقیقی آتاتورکی، آن موضع گیری است که عقلانی و علمی است.  روشن است که در علم جایی برای پیشداوری، و احساسات وجود ندارد.

https://www.aydinlik.com.tr/koseyazisi/ortadogu-ve-israil-425604