اداره کنندگان ترکیه نتوانستند غزه را درک کنند

امروز می خواهم توجه شما را به بیانیه ای مشترک جلب کنم. توجه زیادی جلب نکرد. با این حال، برای ترکیه قابل تامل و مهم بود. آنها به آنکارا می گفتند: ما شما را در مرکز "جبهه بندی بزرگ" در منطقه نمی بینیم. ما برای دیدن شما در میان کشورهایی که باید مورد استقبال قرار گیرند، مشکل داریم. علاوه بر این، کسانی که این را گفتند، نیروهای اردوگاه "رقیب" و "مخالف" نبودند. این صداها از "زمینه ایدئولوژیک مشترک" با کسانی که ترکیه را اداره می کنند، می آمد. یعنی منسوبین به یک مشرب مشترک. *** من در مورد بیانیه مشترک پنج سازمان فلسطینی صحبت می کنم. آنها، آن را در 28 اکتبر، در بیروت، پایتخت لبنان منتشر کردند. آنها از مبارزه ای که در غزه شروع کردند سخن می گفتند. سازمان های فلسطینی امضاکننده چه کسانی بودند؟ دو سازمان چپ: PFLP جبهه مردمی برای آزادی فلسطین. مؤسس: جورج حبش. FDHKC جبهه آزادیبخش دموکراتیک خلق فلسطین. مؤسس: نائیف حواتمه. یک سازمان ملی گرای عرب. PFLP-GK جببهه مردمی برای آزادی فلسطین - فرماندهی کل. مؤسس: احمد جبرئیل. *** کسانی که می دانند می توانند به این سه سازمان نگاه کرده، و اینگونه فکر کنند. یک: پایه های آنها محدود اند، غیر موثر اند. از این نظر، مهم نیستتند. دو: هر سه در اصل نسبت به ترکیه پیش داوری دارند. سه: اگر بر اساس ادعاهای آنها نتایج اغراق آمیز بگیریم نادرست خواهد بود. با این یافته ها مخالف نیستم. *** بیانیه 5 سازمان فلسطینی را ادامه دهیم. چهارمین سازمانی که اعلامیه را امضا کرد: جهاد اسلامی است. همانطور که از نامش پیداست، یک سازمان اسلام گرا است. جهاد اسلامی دومین نیروی بزرگ غزه پس از حماس است. او یک نیروی مسلح 5-7 هزار نفری را فرماندهی می کند. اکنون دوش به دوش حماس در غزه علیه اسرائیل می جنگد. نسبت به حماس، سازمان رادیکال محسوب می شود. جهاد اسلامی یک سازمان مورد احترام در محافل اسلامگرای ترکیه است. به طور گسترده ای شناخته شده است. یادم می آید که در یکی از سالن های استانبول، در محله فاتح به سخنان یکی از نمایندگان عالی رتبه جهاد اسلامی گوش می دادم. وی از اسلام گرایان ترکیه، از جمله دولت، به دلیل عدم ثبات در برابر اسرائیل انتقاد کرد. لازم به ذکر است که این نشست توسط یکی از بنیادهای معروف جوانان اسلامی برگزار شد. *** اگر کنار گذاشتن جهاد اسلامی ترکیه طیب اردوغان را یک امر طبیعی فرض کنیم بهانه ما باید این باشد: "رادیکال ها" فرقه گرا هستند، هیچ چیز را نمی پسندند. در نتیجه آنها را می توانیم نادیده بگیریم. *** اما سازمان دیگری هم هست که بیانیه مشترک را امضا کرده و وضعیت آن بسیار خاص است. نام این سازمان، حماس است. یعنی نهضت مقاومت اسلامی فلسطین. نیروی اصلی که عملیات 7 اکتبر در غزه را طراحی و اجرا کرد. بار اصلی مقاومت بر دوش آنهاست. تمام دنیا به مدت 5 هفته 24 ساعته در مورد آن صحبت می کنند. *** بهتر است کمی حماس را بشناسیم. حزبی که در آخرین انتخابات سراسری غزه و کرانه باختری (2006) با اختلاف زیادی پیروز شد. آنها موفق شدند 76 نماینده را به پارلمان 132 کرسی فلسطین بفرستند (تعداد نمایندگان الفتح، میراث یاسر عرفات، 43 بود). *** کسانی که اوضاع را دنبال می کنند می دانند: غرب و اسرائیل پیروزی حماس در انتخابات را به رسمیت نشناختند... به عبارت دیگر، حماس در زمان ورود به انتخابات 2006 یک حزب قانونی بود. حماس در این انتخابات پیروز شد. ، ولی او را "تروریست" اعلام کردند. چرا: چون اطاعت از نظام را رد کرد. به کسانی که عجولانه حماس را "تروریست" اعلام کردند، یاد آوری می شود. *** اجازه دهید موضوع حماس را کمی بیشتر باز کنیم. حماس شاخه فلسطینی سازمان اخوان المسلمین است. اخوان المسلمین یا به اختصار به "اخوان" نیز معروف است. گسترده ترین سازمان اسلام گرا در کل جهان اسلام است. تقریباً در همه کشورهای اسلامی شعبه یا مشابه دارد. احزاب اصلی اسلام گرا در ترکیه نیز از مشرب اخوان حساب می شوند. *** بنابراین، من یک "ترجیح" در بیانیه 5 سازمان فلسطینی تحت سلطه اخوان را به اطلاع رهبران حزب عدالت و توسعه می رسانم. ابتدا ببینیم نیروهای دوست و دشمن چگونه جبهه بندی کرده اند. آنها دو کشور را در مرکز نیروهای "دشمن" قرار دادنده اند: آمریکا و اسرائیل. این قابل فهم است. زیرا مقصر دانستن همه کشورهای غربی به یک اندازه بی معنی خواهد بود. بیشترین کشوری که می شد به این دو کشور اضافه کرد انگلیس بود. به همین ترتیب، آنها، کشورهایی را که در مرکز نیروهای "دوست" قرار دارند را نیز با نام فهرست کردند: "ما به نیروهای مقاومت ملتمان به ‌ویژه لبنان، سوریه، عراق، یمن و ایران درود می‌فرستیم و تأیید می‌کنیم که مردم فلسطین ما در این جنگ تنها نیستند." *** یک سوال کوچک: چرا ترکیه در لیست کشورهای مورد استقبال سازمان های فلسطینی در حال جنگ در غزه قرار ندارد؟ چند سوال دیگر: گروگان ها را به غزه بردند، برخی از آنها آزاد می شوند. کشور واسطه یا قطر یا مصر است. چرا سازمان های فلسطینی به ترکیه پیشنهاد میانجیگری نمی دهند؟ آیا آنها نمی توانند چند گروگان را از طریق ترکیه آزاد کنند؟ چرا آنها تمایل چندانی به باز کردن فضا برای ترکیه در بحران غزه ندارند؟ آیا این بی وفایی سازمان های فلسطینی است؟ یا اینکه در موضع ترکیه مشکلاتی وجود دارد؟ *** اجازه دهید این موضع گیری را کمی بیشتر توضیح دهیم. نویسندگان اعلامیه: همگی عرب هستند. به جز جورج حبش، همه آنها اهل سنت اند. اسلام گرا هم هست مثل جهاد اسلامی و حماس، و چپ هم هست. اما اکثریت نیروهای مسلح تقریباً 100 درصد اسلام گرا هستند. *** اما موضوع اصلی که باید روی آن تمرکز کرد، کشورهای "جبهه مقاومت" است. کسانی که از دریچه قومی و فرقه ای {مذهبی} به دنیا می نگرند می توانند طبقه بندی زیر را انجام دهند. یک: به جز ایران، همه جبهه مقاومت، کشورهای عربی هستند. دو: به جز گروه های فلسطینی، همه مقاومت کنندگان از فرقه شیعه هستند. نگاه از بیرون: ایران در مرکز کشورها و گروه هایی که به نام جبهه مقاومت است، قرار دارد. *** در حالی که، وقتی نیروهای "مقاومت" به خط مقدم جبهه نگاه می کنند ، چیز متفاوتی می بینند: یک: نیازها و پراتیک مبارزه با امپریالیسم، آگاهی مردم را تغییر می دهد، و تعیین می کند. آنچه در پس زمینه باقی می ماند: اختلافات قومی و فرقه ای است. آنچه در دستور کار قرار می گیرد: اتحادهای ملی و منطقه ای گسترده است. نتیجه گیری: پراتیک غنی مبارزه در فلسطین و منطقه ما، اخوان با ریشه سنی را با ایران شیعه و حزب الله همراه می کند. *** بر این اساس، موضوع اصلی که باید بررسی شود، سیاست دولتی ترکیه است. اولین تثبیت من این است: ترکیه نتوانست "آنچه را که در حال وقوع است" تشخیص دهد. نمی گویم در تاریخ 7 اکتبر چه اتفاق خواهد افتاد را نمی دانست. زیرا خود جناح سیاسی حماس از آن مطلع نبود. بعلاوه، کسانی که حماس را مسلح و آموزش دادند نیز نمی دانستند. منظورم ایران و حزب الله است. این چیزی است که آنها توضیح دادند. *** آنچه من سعی دارم بگویم این است. ترکیه از 6 اکتبر 2023 برای چه چیزی آماده می شد؟ این کشور در دو موضوع در ژئوپلیتیک شرق مدیترانه با اسرائیل همکاری گسترده خواهد داشت. یک: در بهره برداری از میادین گاز طبیعی و نفت در شرق مدیترانه. دوم: در ارسال آنها به بازار اروپا از طریق ترکیه. در این چارچوب، گفتگوهای سیاسی که با تل آویو قطع شده بود، از سر گرفته شد. رئیس جمهور اسرائیل به ترکیه آمد. در مقابل: وزیر نیروی ما قرار بود به اسرائیل سفر کند. سپس خود رئیس جمهور، اردوغان. آنچه به نظر می رسید این بود: ترکیه تصمیم گرفته بود در ژئوپلیتیک انرژی شرق مدیترانه با اسرائیل همکاری استراتژیک داشته باشد. *** چند سوال ساده و روشن: آیا رهبران ترکیه فکر می کردند که مسئله فلسطین دیگر کم رنگ شده است؟ چنین اعتراضاتی ممکن است بشود، مانند: سوالی نامناسب و غیر عادلانه است. زیرا، حکومت حزب عدالت و توسعه همواره از آرمان فلسطین حمایت کرده است. ما از کسانی که اینطور فکر می کنند یک سوال ساده داریم: آیا حتی وزیر انرژی، چه رسد به آقای اردوغان، می تواند به فکر رفتن به اسرائیل باشد؟ من به جای مخالفان پاسخ می دهم: البته نه! *** در این صورت باید این سؤالات را مطرح کنم: پس چرا چنین همکاری گسترده ای با اسرائیل آغاز شد؟ پس، پیش بینی نمی شد که فلسطین در داخل به شدت می جوشد، و یک حرکت اعتراضی شدید در حال وقوع است. در حالی که، تماس با رهبران سیاسی حماس هرگز قطع نشد. زیرا: یکی از آدرس های اقامت طولانی مدت برخی از رهبران حماس ترکیه بود. ظاهراً رایزنی ها به خوبی تحلیل نشده است. یا آمادگی حماس به اندازه کافی جدی گرفته نشده است. *** ادامه بدهیم ، 7 اکتبر بوقوع پیوست. اولین اظهارات ترکیه همچنان مشکل ساز بود. بر اساس مرگ غیرنظامیان، اسرائیل و حماس تقریباً یکسان تلقی شدند. البته تلفات غیرنظامیان غم انگیز بود. اما اصل موضوع این نبود. بعد دیدیم که ترکیه مایل به میانجیگری است. به نظر می رسید که درس های اشتباهی از سیاست طرفدار "تعادل" در جنگ روسیه و اوکراین گرفته شده بود. بدین وسیله، حکومت AKP هیچ یک از پروژه هایی که با اسرائیل برنامه ریزی کرده بود را نمی خواست به خطر بیاندازد. *** با این حال چه کسی می تواند میانجیگری کند؟ به قول حزب عدالت و توسعه، "نیروهایی که در فاصله مساوی از هر دو طرف قرار دارند". این اتفاق در غزه چگونه رخ خواهد داد؟ چگونه می توان بین قاتل و قربانی بی طرف ماند؟ ترکیه گرفتار عشق "تعادل" شده بود. محاسبات جدا از واقعیت او، به این صورت بود: ریسک نخواهد کرد و بهای آن را نیز پرداخت نخواهد کرد. همچنین، سود دو طرفه را نیز بدست خواهد آورد. ولی آنچه به نظر می رسد این است: ترکیه هنوز متوجه دامنه و اثرات طولانی مدت این حادثه نیست. *** با این حال، به نظر می رسید چیزی اشتباه است. حکومت دست به اصلاح یک گفتمان زد. ترکیه یک کشور "ضامن" خواهد بود، نه یک کشور "میانجی". "گفتمان متعادل کننده" نیز از 25 اکتبر به طور قابل توجهی تغییر کرده است. *** متوجه هستم، مقاله خیلی طولانی شد. مقاله امروز را با یک جمع بندی به پایان برسانیم. یک: آمریکا در دوران "بهار عربی" سیاست "اسلام میانه رو" را اجرا کرد، که با منافع خودش سازگار بود. حکومتAKP در این دوره در حمایت از احزاب اخوان، بسیار پر حرارت بود. همچنان که در مورد مصر و سوریه بحران های سخت را به جان خرید. اکنون حماس آشکارا یک حرکت بزرگ علیه آمریکا و پایگاه آن در منطقه یعنی اسرائیل انجام داده است. نظم جهانی تک قطبی ایالات متحده آمریکا متزلزل شده است. AKP مردد است. کارشناسان "بش تپه" {کاخ ریاست جمهوری} نگران هستند که روسیه و ایران از وضعیت جدید منتفع شوند... در حالی که، آنچه در حال رخ دادن است، این است: دنیای جدیدی در حال شکل گیری است. ترکیه باید جایگاه خود در آنجا بدست آورد. *** دو: ترکیه در زمینه انرژی، مایل به همکاری همه جانبه با اسرائیل بود. علاوه بر این، خواستار نقش "واسطه بی طرف" بود. این موضوع علامت سوالی در نزد مقاومت فلسطین ایجاد کرد. *** سوم: حرکت 7 اکتبر در معادله رو به رشد اوراسیا - عقب نشینی جبهه آتلانتیک امکان پذیر شد. ترکیه هنوز فادر نیست که فرصت های ارائه شده توسط این معادله و پیامدهای آن را ببیند. *** چهار: کشورهای آتلانتیک نیروهای بزرگی را در شرق مدیترانه و خلیج فارس متمرکز کردند. نیروی کشورهای منطقه در برابر اتحاد آمریکا، انگلیس و اسرائیل کافی نیستند. جذب روسیه و چین به مواضع خود در منطقه ضروری است. درست در این راستا تحولاتی وجود دارد. آیا ترکیه قادر به دیدن اینها نیست؟ در حالی که،، نظم جهانی چندقطبی، با چنین پراتیک های منطقه‌ای شکل خواهد گرفت. *** پنج: دو قدرت اصلی اتفاق منطقه ای ترکیه و ایران هستند. ما باید راهی پیدا کنیم که مصر و عربستان سعودی را نیز به این اتفاق جلب کنیم. *** شش: تحقق پروژه های انرژی مدیترانه شرقی هدف درستی برای ترکیه است. باید این کار را ابتدا با مصر شروع کنیم و سپس با سوریه و لبنان ادامه دهیم. *** هفت: دو حزب بزرگ اپوزیسیون ترکیه) CHP و( IP متاسفانه با زبان جبهه آتلانتیک به جنبش مقاومت فلسطین حمله می کنند. این برای ترکیه مایه تاسف است. برای تشریح وضعیت به افکار عمومی و کادرهای این احزاب به زبانی خون سردانه نیاز است. لینک اصل مقاله: https://www.aydinlik.com.tr/koseyazisi/turkiyeyi-yonetenler-gazzeyi-anl…