ناتو و تمدن

مشاور ارشد رهبر "حزب جمهوریخواه خلق" (ح ج خ)، و مسئول روابط خارجی این حزب، "نامیک تان" Namik Tan، دلیل رای مثبت نمایندگان ح ج خ به پروتکل الحاق سوئد به ناتو را، در نشست کمیته امور خارجی مجلس ملی بزرگ ترکیه در 26 دسامبر، توضیح داد. طبق این توضیح، اساس نگرش ح ج خ، تعهد باصطلاح قاطع ح ج خ، به الگوی آتاتورک از یک کشور و جامعه مدرن، دموکراتیک و لائیک نهفته است. در این بیانیه، ضمن اینکه در ظاهر، از عدم انسجام سیاست خارجی حکومت انتفاد می کند، ادعا شده است که حکومت در واقع، به اندازه کافی به ناتو وفادار نبوده ، و هر گونه گزینه‌ ای غیر از پیوستن به غرب به معنای "بیرون بردن ترکیه از تمدن معاصر" است. جا دادن چند وعده "موضع شرافتمندانه" در میان خطوط بیانیه، علیه تحمیل‌های سلطه امپریالیستی که از سوی کشورهای غربی متوجه ترکیه است، دلیل وجود ناتو را از بین نمی‌برد. به گفته "اوغور مومجو"، این سازمان {ناتو} یک سازمان جنگی است که آمریکا برای مداخلات نظامی خود از آن استفاده می کند، و ترکیه باید بلافاصله از ناتو خارج شود. موضع اوغور مومجو کجا، رهبری ح ج خ کجا! (1) واضح است که حکومت در مواجهه با گسترش تهدیدآمیز ناتو، با رفتار غیر منسجم خود ، به گونه ای حرکت می کند که منجر به تشویق تهاجم آمریکا خواهد شد. خوانندگان "آیدینلیک"، دلایل و نقد این موضوع را به خوبی می دانند. از سوی دیگر، تلاش رهبران ح ج خ برای مشروعیت بخشیدن به غرب گرایی خود، از طریق مفاهیم کمالیسم و تمدن، حداقل به اندازه تلاش های حکومت "حزب عدالت و توسعه" بی اعتبار است. تمدن از معنای سکونت در ولایت مدینه، مدینه ای بودن، یعنی شهری بودن ناشی می شود. کلمه "سیویلیزاسیون" که از زبان لاتین سرچشمه می گیرد نیز در نهایت به زندگی در یک مکان، سکونت و در نتیجه شهری بودن اشاره دارد. بر اساس فرهنگ ریشه‌شناسی زبان ترکی "عصمت زکی ایوب اوغلو"، واژه تمدن که معادل ترکی این مفهوم است، به حالت سکونت در یک مکان و تطبیق با آن مکان اشاره دارد. ویژگی متمایز کننده تمدن ها در طول تاریخ، تمرکز شکوفایی اقتصادی در مناطق خاصی است که به لطف وجود شبکه های تجاری ایجاد شهرها را ممکن و ضروری می کند. شهرهایی که قدرت اقتصادی در آنها متمرکز است، با تمرکز قدرت سیاسی در دستان خاصی، تاسیس دولت را ممکن می‌سازند. رفاه ناشی از توزیع منابع اقتصادی فراوان در میان طبقات اجتماعی، در چارچوب قانونی معین در روابط اجتماعی، به عنوان صلح، مدارا و آرامش منعکس می شود. غنی‌سازی فرهنگی که با ظهور نوآوری‌های علمی و خلاقیت هنری حاصل می‌شود در فضایی که این چارچوب اقتصادی، سیاسی و اجتماعی فراهم می‌کند، امکان‌پذیر می‌شود. آیا کسی هست که نداند کانون اقتصادی جهان امروز به جغرافیای اقیانوس آرام معطوف شده است؟ عدم درک این موضوع که این مجموعه شکوفایی اقتصادی، به ناچار پیامدهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را به همراه خواهد داشت، کوته نظری منحصر به فرد نخبگان سیاسی ما است. ما وارد دورانی شده ایم که کانون تمدن در حال تغییر است. جوامع غربی که به مراکز تمدن قدیم دنیای مدرن تبدیل شده‌اند، تنها می‌توانند بازتاب‌های نابودی خود را، از فرهنگ مواد مخدر گرفته تا همجنس‌گرایی، از ارزش‌های جامعه مصرف‌کننده تا تهاجم امپریالیستی را به بشریت ارائه دهند. از سوی دیگر نمی توان گفت که تمدن آسیایی در حال عروج را نیز شناخته ایم. وقتی روشنفکران عثمانی در قرن نوزدهم، متوجه شدند که ما در مقایسه با غرب عقب مانده ایم، بین نگرش هایی مانند، خود باختگی، عقده حقارت، و طرد کلی، سرگردان شدند، اما نتوانستند تمدن مقابل خود را در یکپارچگی اقتصادی، سیاسی، فلسفی و جامعه شناختی درک کنند. امروز هم، کسانی که به ظن خود، با نگاه به مفاهیم و نظریه هایی که محصول هژمونی ایدئولوژیک آمریکاست، دنیای خارج از غرب را "درک" می کنند، درباره بقیه جهان، قضاوت های جاهلانه ای می کنند. همانطور که در گذشته نتوانستند اروپا را بشناسند، امروز هم آسیا را نمی شناسند، و نمی دانند، چرا باید بشناسند. ما در دوره گذار بین تمدن ها هستیم. ما این را درک می کنیم: قرار دادن کمالیسم، و دفاع از ناتو در یک جمله، بوسیله رهبری ح ج خ ، تلاشی برای مشروعیت بخشیدن به غربگرایی شان از طریق آتاتورک است. با این حال، نمی توان پایه های ح ج خ را که صادقانه به کمالیسم اعتقاد دارند، را درک کرد، که به گفتمان های کاملاً متضاد با واقعیت های رهبری خود را اعتبار می بخشند. https://www.aydinlik.com.tr/koseyazisi/nato-ve-medeniyet-442706 (1) اوغور مومجو، (Uğur Mumcu) روزنامه نگار، نویسنده و محقق شهیر ترک، به علت مخالفت و مبارزه علیه طرح های آمریکا - اسرائیل در ترکیه و خاورمیانه، در 24 ژانویه 1993 بدست ایادی سازمان های اطلاعاتی آنها در ترکیه بر اثر بمب گذاری در اتوموبیل اش به قتل رسید. طبق گفته علی سیرمن، مفسر مسائل بین المللی روزنامه جمهوریت در آن تاریخ، اوغور مومجو زمانی به قتل رسید که روی کتابی بنام "پرونده کرد" کار می کرد. در این کتاب، مومجو، گذشته، ارتباطات بسیار مشکوک و حامیان بین المللی عبدالله اوجالان را افشاء و سر نخ های مهمی درباره تروریسم پ ک ک ارائه می داد.