آقای پزشکیان لطفا به مراسم تحلیف نروید

 آقای رحیم قمیشی مقاله ای خطاب به مسعود پزشکیان و در آستانه مراسم تنفیذ او توسط خامنه ای نوشته است تحت عنوان " آقای پزشکیان لطفا به مراسم تحلیف نروید!"
آقای قمیشی در این خطابه دست روی نکات درستی گذاشته و توصیه های مفیدی به رئیس دولت منتصب کرده و از او خواسته است که انجام آن کارها را در اولویت برنامه های خود قرار دهد و یا به خامنه ای بگوید که " من منتخب مردم هستم و مردم هم چنین خواسته هایی دارند و چنان انتظاراتی از من می رود و اگر تو و سپاه نمی خواهید بگذارید که من این برنامه ها را پیش ببرم، بگوئید تا کنار بروم و ......."!!!!
آقای قمیشی چنان می نویسد که انگار مسعود پزشکیان تازه از مریخ آمده و نمی داند در ایران چه خبر است و در روی کدام پاشنه می چرخد، پس بگذار روشنش کنم و راه و چاه را نشانش بدهم تا بداند چکار باید بکند! آیا ایشان نمی داند که آقای پزشکیان چهار دوره نماینده مجلس شورای اسلامی بوده است؟ او چهار بار از فیلتر شورای نگهبان رد شده و روی صندلی مجلس نشسته. او چند سالی هم در دولت روحانی وزیر بهداشت و درمان بوده و از همه اینها مهمتر در سالهای اولیه بعد از انقلاب در دانشگاه مسئولیتهای حراستی داشته و مواظب بوده که خانمها حجابشان شل نشود. بنابراین ایشان کاملا متوجه هست که در بر روی کدام پاشنه می چرخد و مطمئن باشید که چنان انجام وظیفه می کند که نه سیخ بسوزد نه کباب!
آقای قمیشی حتما شنیده اند که جناب پزشکیان چه قبل و چه بعد از نمایش انتصاباتی چند بار گفته و برای همه روشن کرده که " من قرار نیست کاری ورای فرمایشات رهبری بکنم یا طرح و برنامه جدیدی ارائه دهم. همه برنامه های کشور معلوم و مشخص است و رهبری همه امور را زیر نظر دارد. من مطیع رهبری هستم و آمده ام که مجری اوامر ایشان باشم".
خوب آیا از چنین شخصی با چنان سوابق کاری و چنین اظهارات صریحی در ارادت و چاکری نسبت به مقام ولایت می توان انتظار داشت که به توصیه های شما برای اجرای انتظارات مردم عمل کند؟ یا به مرشد و مقتدای خود اولتیماتوم بدهد که دست از دخالت در امور دولت و کسی که ظاهرا توسط مردم و برای خدمت به مردم برگزیده شده است بردارد؟ مسلما خیر! او خودش نیز چنین ادعایی ندارد.
از همه این حرفها که بگذریم توجه داشته باشید که مسعود پزشکیان نه اصلاح طلب است و نه ادعایی برای ایفای چنین نقشی داشته است. اصولا دوره بازی موش و گربه اصلاح طلب- اصولگرا تمام شده. هم حاکمیت با اشغال تمام مناصب دولتی توسط اصولگرایان و خارج کردن عناصر معروف به اصلاح طلب از بازیگری سیاسی، زندانی و خانه نشین کردن بعضی و ممنوع التصویر و ممنوع المصاحبه کردن بعضی دیگر اتمام این بازی را اعلام نمود، و هم مردم با صدای بلند اعلام کردند " اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا"! مردم بعد از پشت کردن روحانی به وعده های انتخاباتی، با عدم شرکت در نمایشات انتخاباتی مجلس و ریاست جمهوری نشان دادند که دیگر حاضر به شرکت در چنین نمایشاتی نیستند و از نظام اسلامی قطع امید کرده اند، از نظام گذشته اند و خواهان سرنگونی آن هستند. جنبشهای سالهای اخیر و طرح شعارهای ضد رژیم اسلامی و ضد دیکتاتوری نشاندهنده این مدعاست. 
حالا اتاقهای فکر در سازمانهای امنیتی رژیم نیز این احساس عمومی را دریافته و متوجه شده اند که تمامیت خواهی و قبضه قدرت از طرف بیت رهبری و مقام ولایت فقیه کلیت نظام و استمرار آن را مورد تهدید جدی قرار داده است. مردم دیگر خواهان تغییرات روبنایی نیستند و امیدی به بهبود اوضاع ندارند. اتاقهای فکر به این نتیجه رسیده اند که بی توجهی به مردم نتیجه ای جز رویارویی مستقیم و خشونت بار با نیروهای رژیم در کف خیابان ندارد. برای تغییر این وضعیت باید دوباره بازی جنگ زرگری جناحین حکومتی را احیا کرد تا انرژی اعتراضی مردم متوجه صندوقهای رای و بازیهای انتخاباتی شود. بدنبال این چاره اندیشی و بعد از حذف مشکوک رئیسی آنها شخصیت بی حاشیه و کمتر مورد توجهی چون پزشکیان را علم کرده، بر روی سینه اش تابلوی اصلاح طلب زده و طبق صلاحدید خامنه ای از فیلتر شورای نگهبان رد کردند. بعد از آن با صحنه ساری و عدد سازی نمایش انتخابات را به دور دوم کشانده و پزشکیان را از صندوق بیرون کشیدند. همه دست اندرکاران این نمایش، حتی کاندیداهای ظاهرا رقیب نیز نتیجه را از قبل می دانستند. پزشکیان نه محبوبیت خاتمی را دارد و نه مانند روحانی از پشتیبانی گروههای صاحب قدرت در دستگاههای حکومتی برخوردار است. نه می تواند و نه می خواهد کاری برای بهبود اوضاع بکند. خودش هم می داند که به عنوان مهره ای برای احیاء بازی جناحین اصلاح طلب اصولگرا برگزیده شده و باید این چهار ساله را بخیر و خوشی به انجام برساند.
بنابراین طرح چنین تقاضاهایی از او اگر از روی بی توجهی به نمایشی بودن بازی نباشد، ریختن آب به آسیاب طراحان این بازی است. اینگونه مقالات و حرفها به گونه ای فریب و خام کردن مردم و بوجود آوردن امید واهی در بهبود اوضاع از طریق شرکت در انتخابات نمایشی و انتخاب بین بد و بدتر است، امیدی که در عمل به استمرار این نظام سراپا فاسد می انجامد. نه پزشکیان و نه هیچکس دیگر از کارگزاران این نظام نمی تواند حتی یک قدم به سود مردم و بهبود شرائط بردارد. مردم ما قبلا تکلیف خود را با رژیم ضد ایران و ایرانی معلوم کرده اند. اصلاح طلب، اصولگرا دیگه تمومه ماجرا! رای ما سرنگونی این نظام است نه اصلاح آن!
در زیر مقاله آقای رحیم قمیشی را مطالعه کنید.
محمود علوی

آقای پزشکیان
لطفاً به مراسم تحلیف نروید!

✍️ رحیم قمیشی

خیلی جدی دارم می‌نویسم.
بسیاری از دلسوزان خواهش کردند قبل از  برگزاری دور دوم انتخابات، بروید پیش رهبری و خیلی شفاف بگویید؛ رهبر عزیزم، مردم دارند به من رأی می‌دهند تا هم اینترنت را آزاد کنم، هم ارتباط با جهان آزاد را برقرار کنم، هم معاهدات ضروری بین‌المللی را بپذیرم، هم تحریم را بردارم، هم پول ملی را احیا کنم و هم کشور را از این بدبختی برهانم. اینطور نباشد که مردم برای یک اعتراض ساده جانشان به خطر بیفتد و هزاران نفر زندان بروند و باتوم بخورند و چشم‌شان کور شود.
بروید و بگویید، اگر سپاه و نهادهای زیر نظر جنابعالی نخواهند همکاری کنند، یا گزینه‌هایم برای دولت را قرار است قلع و قمع کنی، از همین الان بگو، تا محترمانه کنار بروم، شما بمانید و گزینه مد نظرتان.
نرفتید و گذشت.

همینکه رأی آوردید، کنفرانس مطبوعاتی تان را لغو کردید و یک کلمه نگفتید، چرا!
رفتید خدمت رهبر، گفتند چهار ساعت گفتگو کردید، شما یک دقیقه از آن گفتگو را به ما مردم گزارش نکردید. چه گفتید و چه شنیدید. ما نامحرم بودیم.
همه‌اش مسائل سری بوده! در مورد انرژی هسته‌ای بوده، در مورد نحوه غنی سازی بوده؟ یعنی یک قلم از گفتگوهای شما به ما مردم مربوط نمی‌شد که بیایی و بگویی مثلاً  فلان توافق را کردیم.
در مورد اینترنت هیچ صحبتی لابد نشد.
در مورد زندانیان بی‌گناه توافقی نبوده، که بیایی و بگویی توافق کردیم عفو عمومی‌ای به همه زندانیانی که جرم مهم ندارند، یا شاکی خصوصی ندارند، داده شود. فرصت نشد در مورد اف‌ای‌تی‌اف صحبتی بشود! رفتی و آمدی و هیچ نگفتی، حتی یک کلمه!
ما هیچ نگفتیم.

حالا مراسم تحلیفت در مجلس در پیش است، تا بلافاصله وزیرانت را معرفی کنی.
گفته‌ای قبل از آن می‌روی نزد رهبری تا تایید کلیات کابینه را از ایشان بگیری.
هر چقدر کابینه و افرادش برای شما مهم است، برای اکثر مردم هیچ اهمیتی ندارد!
حسن باشد یا حسین، وقتی اجازه کار نداشته باشند چه فرقی می‌کند!؟
وقتی ما امکان اعتراض نداشته باشیم، وقتی قرار نباشد زمینه‌های برداشتن تحریم برداشته شود، وقتی باز نیروی انتظامی بخواهد شاخ و شانه بکشد که ما همچنان بالای سر دختران می‌مانیم، تا آن شوند که ما می‌خواهیم، وقتی اینترنت ما افتضاح باشد، پول ملی ما هم‌ارزش پشکل گوسفندان باشد، چه فرقی می‌کند وزیرانت چه کسانی باشند؟ اصلا چه فرقی می‌کند تو رئیس جمهور باشی یا سعید جلیلی!

یک بار هم حرف ما را گوش کن.
اینقدر رهبر رهبر نکن!
مرد باش و یکبار تکلیفت را با قدرت روشن کن.
اجازه کار می‌خواهند بدهند یا نه!!
هنوز دیر نشده.
پس از تحلیف همین قطعی برق این روزها هم به گردن توست. فیلتر هم به گردن توست، زندان ماندن بیگناهان هم، تحریم هم، بی‌ارزش شدن پول ملی، کشته شدن مردم در جاده‌های بی‌کیفیت، خودروهای غیر ایمن، خودکشی مردم مستأصل، مهاجرت‌ جوان‌ها، افزایش مهاجرین غیرقانونی، ادامه حصر، مزاحمت برای دختران ما در خیابان، همه و همه به گردنت توست. بدون تردید!
وقتی قسم یاد می‌کنی پاسدار قانون اساسی باشی، دیگر حق نداری بگویی نگذاشتند. رهبر اجازه نداد!

آقای پزشکیان!
هنوز هم دیر نشده.
اگر با مقامات اتمام حجت نکرده‌ای
قسم نخور
اگر به تو گفته‌اند دست و پایت باز نیست
قسم نخور
اگر گفته‌اند تو فقط باید حافظ نظام و خودشان باشی
شما را به خدا قسم نخور

فقط و فقط اگر می‌دانی دستت برای انجام قول‌هایت باز است. برای آزادی‌های مدنی که در قانون اساسی هست، برای همه آنچه که مردم از تو خواستند و تو شنیدی و نگفتی نه! قسم بخور و شروع کن. ما هم پشتیبانت خواهیم بود.
اما اگر آنکه باید قول همکاری و هماهنگی بدهد، نداده.
قبل از تو او قسم نخورده ، این خواهش ما را بپذیرو به مراسم تحلیف نرو!