ایکاش خیس نمیشد(کاشکی باتمایایدی)- سرو( سرو آغاجی)

کاشکی باتمایایدی

سئویرم 
شعیریمی دینله مه نی

گؤزیاشلاریندان اؤشؤمؤش یاناقلارین

اللریم ایچینده قیزیشماسینی.

آمما من

ایلک گؤندن بری

هیچ سئومدیم شعیریمی!

کاشکی اوچمایایدیلار

اؤزگورلوغون آغ قوشلاری

همشه یاشیل دارآغاجلارینا.

کاشکی قوشلاردان آخان قان

بویامایایدی قیرمیزییا

آج اوشاقلارین اؤزلری کیمی

ساری توپراقلاری.

کاشکی گیمه ییر* دیلر

گنج آرزو گلین لر

عمامه دن آغ کفن لری.

کاشکی شعیریم
هیچ باتمایایدی

سنین گؤزیاشلارینا.

------------ 

* geyməyirdilər 

 ایکاش خیس نمیشد

دوست دارم
گوش فرا دادنت را
                   به شعرم

دوست دارم 

 گرمی گونه هایت را میان دستانم
که از اشک چشمانت سرد شده اند.
 

اما من  از آغاز 
هیچوقت شعرم را
دوست نداشته ام.
  

ای کاش پرندگان سفید آزادی

بسوی چوبه های دار ِ همیشه سبز

پرواز نمی کردند.

ای کاش خون جاری پرندگان

خاک زرد

چون رخسار کودکان گرسنه 
                                  را 
                                       سرخ نمی کرد.

ای کاش عروس های جوان آرزو

کفن های سفید از عمامه

به تن نمی کردند.

ای کاش شعرم 
                  هرگز 

با اشک چشمانت 

                    خیس نمی شد.

سرو آغاجی

اوزان! 
سرو آغاجی اوزان!

ان اوزاقلارداکی 
منظره لری
گؤنشلی میشه لری 
گؤره نه قدر

 خوش حیکایه لرینله 
بیزی موتلو ایده نه قدر.

اوزان !
سرو آغاجی اوزان!

یووالارینداکی قوشلارین بالالاری بؤیؤیه نه قدر

بؤیؤِیؤب اوچوب

کیمسه نین الی اونلارا چاتمایانا قدر.

اوزان !
سرو آغاجی اوزان!

گؤنشه بیزلری گؤستره نه قدر

گؤنش سیز یئرلری آنلادیب

قارانلیغا بیر آز ایشیق ساچانا قدر

آخی سن سرو آغاجی سان

اوزانمالیسان، اوزان!

درخت سرو

قد بکش درخت سرو، قد بکش

تا زمانیکه که دورترین مناظر را ببینی

تا زمانیکه که جنگل های پر آفتاب را ببینی

تا زمانیکه با حکایه های دلنشینت ما را مجذوب سازی.

قد بکش درخت سرو، قد بکش

تا زمانیکه جوجه پرندگان لانه هایت

بزرگ شوند

بزرگ شوند و پر بگیرند

تا زمانیکه دست هیچ کس به آنها نرسد.

قد بکش درخت سرو، قد بکش

تازمانیکه ما را به آفتاب نشان دهی

جا های محتاج تابش خورشید را  نشان دهی

تا زمانیکه اندک نوری  بر تاریکی ها بتابد.

قد بکش درخت سرو، قد بکش

آخر تو درخت سروی

تو بایستی قد بکشی

قد بکش!