نویسنده سایت تسنیم
در صورتی که خارج از محدوده دین (ماتریالیستی و اومانیستی) حق عریانی برای زن را بررسی کنیم، با این مقدمه که زن از لحاظ خلقت و فطرت علاقمند به نمایش زیبایی های خود است و حق دارد هر آنگونه که بخواهد در جامعه ظاهر شود و زیبایی های خود را برای مردان آشکار کند بایدطبق منطق سست غربی متقابلا حق التذاذ مرد را هم در نظر بگیریم. زیرا از لحاظ فطری و خلقت مرد به سوی زیبایی های زن میل پیدا می کند و علاقمند به ایجاد رابطه جنسی است. پس حق دارد از چیزی که از آن خوشش می آید بهره ببرد. بنابراین چیزی به نام تجاوز معنا پیدا نمی کند. چون زن که از مرد اجازه ای برای نمایش زیبایی های خود نگرفته و اگر مرد با عریانی های وی تحریک شود دلیلی ندارد برای رفع میل جنسی خویش از زن اجازه بگیرد!
و اگر عریانی زن را منوط به خویشتنداری مرد کنیم با شعار "حجاب من پلک چشمان توست" باز یک ظلم در حق مرد است چراکه طبق منطق غربی، زن نخواسته خود خویشتندار باشد و حالا این خویشتنداری را از مرد می طلبد که یک ظلم به حق مرد است.
پس خارج از دایره دین، اگر از لحاظ حق مرد و زن بخواهیم بررسی کنیم باید یا این فرض را در نظر بگیریم که زن حق دارد بنابر خلقت خود زیبایی هایش را نمایان کند و مرد هم چون بنابر خلقت خود ناخودآگاه به آن گرایش پیدا می کند حق دارد از وی بهره جنسی ببرد و از لحاظ منطق حقی اعتراضی به مرد نمی تواند بکند، چراکه اعتراض مرد را به نوع پوشش خود نپذیرفته است. بنابراین می توان گفت آنچه که درغرب امروز که مرز دین را کنار زده، بعنوان حقوق بشر برای زن و عدم تجاوز به آن شناخته می شود نوعی ظلم در حق مرد است. و زندگی با این فرض گویی زندگی در جنگل است با قانون آن یعنی "قانون جنگل".
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید