شنبه دوازدهم فوریه، اعضاء مدیریت ایران گلوبال در شهر بوخوم آلمان اجلاسی در رابطه با دهمین سالگرد گروه اینترنتی فرهنگ گفتگو تشکیل دادند و تعدادی از دوستداران گروه در اجلاس شرکت کرده و ابتدا کیانوش توکلی ،گزارشی از فعالیت ده ساله گروه ارائه نمود - سپس اقای اقبال اقبالی در ارتباط با نقش رسانه های دیجیتالی و بررسی سایت ایران گلوبال همراه با طرح انتقاداتی در ارتباط با بخش « صفحه شما » ارائه کرد.

خامنه ای و عمله های حکومت ۲۰ ماه هست که بر مناره و منبر، در بوق کرده اند که تمام شد !، سبز مرد! ،میکرب زدایی شد ! و دنیا به کام شد ! بر آنها حرجی نیست، برای درمان بیخوابی های شبانه، به دروغ های روزانه نیاز دارند و داستانشان داستان مکرر نالش و غرش آن شیر بینواست! شیری که در آخرین برآمدش در شب ۲۲ بهمن در تلویزیون قاهره غرید تا ناله فردایش پای پلکان هواپیما را، برای خودش قابل هضم کند. اما.... اما فاتحه خوانی برای جنبش سبز اهمیتی نمیداشت اگربه به عمله و اکره های حکومت محدود میشد.

همانطور که پیش تر اشاره شد، انسان می تواند از هر مسئله ای در ذهن خود بتی بسازد و به پرستش آن بت بپردازد. بتی که شکستن آن برایش دشوار است. بهترین راه برای جلوگیری از سکتاریسم سیاسی در هر نوعش، همانا بت نساختن است. اگر هم به نوعی انسان دچار این امر شد، باید در اسرع وقت این بت ها را از ذهن خود بیرون کند تا بتواند راحتتر واقعیات را ببیند. انسانی که مسخ یک نیرو، انسان، فکر و یا گروه می شود، در عالم خود می پندارد که دیگران هم این حالت او را دارند.

تظاهرات 25 بهمن نشان داد که دیگر سکاندار جنبش خیابانی نیروهای متعلق به جناح مغلوب حکومتی نیستند و این جنبش آزادیخواهانه، دمکراتیک و سکولار به پیشتازی نسل جوان ایران است که مهر خود را بر مبارزات جاری حک می زند! تظاهرات 25 بهمن نمایانگر نه انشقاق در جنبش بلکه انتقال اتوریته جنبش از جناح مغلوب حکومتی به رهبران جنبش خیابانی است و این تحول را باید بفال نیک گرفت.

اگر چه پیروزی مردم مصر، نشان از دلاوری و اراده قاطع آنان بر علیه بیدادگری داشت، اما در عین حال، یکی از دلایل مهم دیگر آن بود که ارتش این کشور حاضر نشد بروی مردم خود اسلحه کشیده و آنان را بخاطر خواستهای حق طلبانه اشان، بخاک و خون بکشد. همراهی ارتش با مردم، مرا بیاد کتاب رمانی در رابطه باجنگ جهانی دوم انداخت

فراتر از پيش بيني ها براي روز اول، مردم شجاعانه به ميدان آمده اند. «ايران امشب نمي خوابد» و مردم تازه نفس دارند به سمت «آزادي» مي روند. با تاريك شدن هوا، تعداد زيادي از مردم به معترضان پيوسته اند و جمعيت بسيار بيشتر از عصر شده و در حال افزايش است.

فریاد مرگ بر دیکتاتور، خامنه ای حیا کن مبارکو نگاه کن و شعارهائی در رابطه با آزادی زندانیان سیاسی فضای تهران را عطرآگین کرده است. شور و شوق و عزم وصف ناپذیری در سیمای مردم برای تغییر مشاهده می شود.

عجب تصادفي! 32 دوسال پيش در چنين روزي رژيم جور دودمان دوشاهه پهلوي برافتاد و برچيده شدن طومار رژيم مباركي در مصر هم امروز مسجل شد. هم آن مبارك بود و هم اين. در آن روزهاي زمستاني و انقلابي 1357 من در تهران بودم و براي شركت در اولين تظاهرات سالروز حادثه سياهكل به دانشگاه تهران رفته بودم. خبر محاصره همافران نيروي هوايي از روز قبل منتشر شده بود. در طي تظاهرات اعلاميه هيجان انگيزي از سوي همافران خطاب به سازمان چريكهاي فدايي خلق قرائت شد. مضمون نامه حاكي از كمك خواهي همافران از سازمان چريكها بود.

ای دوست!.. / من اسفندیار عشق توام! / و زره پولادین دشمن / در هرم نفسهایت آب خواهد شد... /

پرسش این است که چگونه خیزش مصر با حمایت جانانه آمریکا از آن، ادامه انقلاب اسلامی ایران است و اندک حمایت محدود آمریکا از جنبش سبز، حمایت توطئه گران خارجی از فتنه گران داخلی؟ جنبش سبز نه به ادعای دیگران بلکه به استشهاد دو سال سرکوب بی وقفه، بی تردید جنبشی است «درون زا» که ریشه در داخل دارد همان‌گونه که خیزش مصریان خیزشی خودجوش است با این فرق که جمهوری اسلامی دوست دارد آن را مصادره به مطلوب کرده و به نام خود ثبت کند