علی کشتگر که در ابتدای انقلاب سخنگوی سازمان چريک‌های فدايی خلق ايران بود گفت‌: «يکی از دلايل به وجود آمدن جنبش فدايی، اين بود که چپ مستقلی در ايران به وجود آيد که از شوروی و چين استقلال داشته باشد.» سازمان چريک‌های فدايی خلق تا زمان انقلاب بهمن ۵۷، ده‌ها تن از رهبران و کادرهای خود را در درگيری‌های مسلحانه، زير شکنجه يا اعدام پس از محاکمه از دست داد.

ارتش سایبری در سال 84 تاسیس شد

در جریان تظاهرات پس از انتخابات فعال شد تویتر را ، رادیو زمانه ، امیر کبیر ، سایت سازگارا را هم کرد دومین ارتش سایبری در یاهو ثبت شده است و از هکر های حرفه ای سود می بردولی در تبلیغ خود غلو می کند

با عرض سلام وادب ، آقای بنی صدر ، هموطن گرامی و محترم ، سیاست علم است ، ربطی به به باور های دینی و مذهبی و متا فزیک ندارد.50 سال جوانان ایران و ملت ایران را یک مشت آخوند های بدون عمامه ، با عنوان های روشنفکران مذهبی ، یا به عبارت دیگر ، آخوند های کراواتی ، چون علی شریعتی ، دکتر یزدی ، دکتر عبدالکریم سروَش ، احمد فردید ، نویسندگانی چون آل احمد ، اقتصادانانی چون جنابعالی ، متخصص « اقتصاد توحیدی !!!»...

در هر صورت ما بايد بدانيم موعد 25 بهمن به عنوان «فراخوان عمومي براي تظاهرات» است و در هر صورت بايد براي برگزاري هرچه باشكوه تر آن روز برنامه ريزي كنيم. هميشه داشتن برنامه بهتر از نداشتن آن است. مهمترين كار ما «سازماندهي» و «برنامه ريزي» براي چگونگي «اطلاع رساني» به اقشار مختلف جامعه، تشويق مردم به حضور حداكثري در راهپيمايي و انديشيدن به راههاي مقابله با ترفندهايي است كه در طول اين سالها از سوي حكومت ديده ايم آنها شب هم در خيابان ماندند، فردايش هم ماندند و تا امروز، صحن ميدان مقاومت راخالي نكردند

امروز دستگاه حکومتی جمهوري اسلامی شفاف نیست. یعنی اطلاعات واقعی مربوط به عملکرد دستگاه حاکمه مخصوصا ولایت فقیه، که تمامی ارکان قدرت را در دست دارد، در دسترس مردم نیست. ولایت فقیه و کلیه ي ارگانهاي عظیمی که تحت فرمان اویند ( طبق اصل ۱۱۰ قانون اساسی ) و ارتش و سپاه و نیروهاي امنیتی تحت فرمان او، کاملا پنهانکارانه و دور از دسترس اند و حتی بازرسی مجلس هم از این ارگانها امکانپذیر نیست .

تونس به ما آموخت که نباید در خانه بنشینیم و باید بدانیم اگر به خانه های مان رفتیم، آنها به سراغ مان خواهند آمد. از اشتباهات مان، اگر اشتباهی کرده باشیم، چراغی می سازیم برای روشنی آینده و به خیابان می رویم تا به حکومتی که در این یک سال نشان داد نمی خواهد از اشتباهاتش پند بگیرد، نشان بدهیم که ما آمده ایم، ما با تمام نیروی مان آمده ایم تا یک بار دیگر آینده را از آن فرزندانمان کنیم.

ما در این روزها، اندوهگنانه سالگرد انقلاب مردمی عظیمی را به یاد می آوریم که با شعار استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی توسط خلق های ایران در فوریه 1979 به پبروزی رسید. اما شوربختانه طی سه دهه گذشته نه طعم آزادی را چشیدیم و نه عدالت اجتماعی را، مگر به ندرت.اصل استقلال نیز به انزوای شبه کامل کشورمان از جهان منجر شد.

درس بزرگ جنبش های دو کشور تونس و مصر برای ما ایرانیان این است که هر موقع و به هر بهانه که حضوری وسیع در خیابان یافتیم، این حضور را حفظ کنیم، استمرار بخشیم، گسترش دهیم و آن را تبدیل به موتوری برای بازگرداندن پیوسته ی مردم به صحنه ی اعتراضات خیابانی قرار دهیم. بدیهی است که این حضور مستمر سبب گسترش تظاهرات و اعتراضات پراکنده اما سراسری در کل کشور می شود و بخصوص فضا را برای اعتصاب های سراسری فراهم می سازد.

شاید برای درک دقیق تر آن چه که در ایران و در سطح حکومت می گذرد کمتر چیزی این روزها بهتر از خواندن متن مذاکرات مجلس در جریان استیضاح بهبهانی وزیر راه باشد. این «نمایش ۲ ساعته» سیاسی، آیینه تمام نمای شیوه کار و فرهنگ «مدیریتی» دولت کنونی، هرج و مرج، آشفتگی و ناکارایی نظام دولتی و بن بست روابط میان ارکان های حکومتی است.

موضع گیری منفی اخوان المسلمین در خصوص اظهارات رهبری جمهوری اسلامی، تصویر بهتری را از تحولات پیش روی مصر روشن ساخت. قدرت گرفتن اخوان المسلمین و تسخیر حکومت توسط آنها عاملی است که باعث شده تا عده ای از ابتدای شروع اعتراضات در مصر پیرامون موفقیت گذار به دموکراسی در این کشور کهنسال تردید کنند و خطر پیدایش یک جمهوری اسلامی مدل ایران را گوشزد نمایند.