ما ایرانیها به اندازه کافی مشکل خانگی داریم. مانند مبارزه برای خلاصی از زیر سلطه حاکمیت قرون وسطائی جمهوری اسلامی، درد سر ناسیونالیستهای بر تری طلب در میان نیروهای خارج نشین و نهایتا انشعابهای ممتد گروهها و احزاب مخالف رژیم. اینها، همه و همه دست به دست هم داده و مجالی برای ما نمی گذارند که حداقل نگاهی به مسایل جهانی بیاندازیم. بهمین دلیل مشکلات و بحرانهای اقتصادی را درسطح جهان و از جمله اعتراضات در یونان را تقریبا نادیده می گیریم و یا در بخش خاکستری مغز خویش به بایگانی می سپریم.

کودتا، اصطلاحی است که در زبان فرانسه، برای تغییر ماهیت و طبیعت یک رﮊیم سیاسی بکار رفته است. این اصطلاح به زبان انگلیسی نیز راه جسته و بکار رفته است و می رود. بدین قرار، تغییری را کودتا می خوانند که به زور انجام می گیرد و اندیشه راهنمائی را با اندیشه راهنمای دیگری و حاکمیتی را با حاکمیت دیگری جانشین می کند.

مشکل این جماعت این نیست که به موقع نگاه میکنند یا نه ؟ این جماعت اصلا نگاه نمیکنند . والا این پنج نفری که امروزیک شنبه نوزدهم اردیبهشت 1389 طلوع آفتاب را ندیدند و اعدام شدند اولین نیستند و آخرین هم نخواهند بود . پدیده ایی به نام اعدام تاریخ تولدی ندارد ومن هم حوصله رفتن به دورها را ندارم حتی دهه 1360 و قتل عامها و پشت بام علوی و تمامی این 31 سالی که اسلام انقلابی مشغول جنایت است ! ازهمین نقطه باید اغازکرد از شیرین علم هولی وفرزاد کمانگروعلی حیدریان وفرهاد وکیلی ومهدی اسلامیان .

پراکندگی اپوزیسیون دمکراسیخواه تاکنون نتایج زیانباری را برای مبارزات مردم ببار آورده است. این واقعیتی است غیر قابل انکار، مبارزات مردم بدون یک مرکزیت رهبری، راهکارهای مشخص مبارزاتی و استراتژی معین در مسیرهای غیرهدفمند و کجراهه سوق خواهند یافت. و بی شک تداوم این وضعیت موجب سرگشتگی و عصیان زدگی بیشتر مردم و یا به خشونت گرائیدن مبارزات آنان منجرخواهد شد. از همین رو است همیشه این تأکید را داشته ایم در روزهای پر مخاطره و سرنوشت ساز که حکومت و جامعه این چنین آشکار در مقابل یکدیگر صف آرایی کرده اند

جمهوری اسلامی در روز مادر، مادران ایران را به سوگ 5 فرزند دلاورشان نشاند. سحرگاه امروز خبر اعدام پنج فرزند دلاور ایران، در زندان اوین، برق آسا بر تارک رسانه ها نشست و در فاصله بسیار کوتاه ایرانیان در شهرهای مختلف به تکاپو. افتادند تا در مقابله با جنایات و قتل عام عزیزانشان، اقدامی مشترک را سازمان دهند.

سفارت خانه جمهوري اسلامي در پاريس، به همت ايرانيان رنگين شد! اين كمترين هزينه اعدام زندانيان عقيدتي و سياسي بود كه بر دولت كودتايي تحميل شد. اين عكس گوياي تلاش ايرانيان مقيم پاريس است در اعتراض به اعدام ها! ديوارهاي سفارت حكومت اسلامي در فرانسه، سرشار شدند از شعارهاي مرگ بر ديكتاتوري!

اعدام دسته جمعی پنج تن از زندانيان سياسی ايران، که چهار تن از آنان کرد بودند، در سحرگاه يکشنبه نوزدهم ارديبهشت ماه موجی از تأسف و اندوه و در عين حال انزجار و اعتراض نسبت به اين جنايت به راه انداخته است. هدف رژيم جمهوری اسلامی از دست زدن به اين جنايت زهرچشم گرفتن از مردم کردستان و دادن هشداری به همه مردم ايران در آستانه سالگرد جنبش اعتراضی عليه تقلب بزرگ انتخاباتی است. اما برخلاف تصور سردمداران رژيم، اين اعدام دسته جمعی نه تنها موجب ارعاب و پس کشيدن مردم نشده و نخواهد شد...

16 زندانی کرد و همچنین 11 تن از معترضان به تقلب انتخاباتی 22 خرداد، در معرض خطر اعدام قرار دارند و پرونده سه نفر از آنها به شعبه اجرای احکام ارجاع شده است؛ از حکم قطعی دو نفر دیگر، با وجود صدور آن، نه خود متهمان خبری دارند و نه خانواده های آنان.

جمهورى اسلامى در سى سال گذشته در تقديس خشونت و در ترزيق خشونت به فضا و فرهنگ جامعه از هيچ كوششى دريغ نكرده و خشونت سياسى، مذهبى، فرهنگى و جنسيتى را به نام مذهب، اخلاق، امنيت ملى، عفاف و حجاب و ناموس و ... تقديس، تقويت، ترويج و قانونى كرده است.

در اینجا به تمام مادران داغدار و زنانی که فرزندان و شوهرانشان اعدام شده اند یا در کف خیابانها به دست مزدوران کشته شده اند پیام می فرستم: ای زنان دلیر و شجاع، در این غم و اندوه عظیم، در کنار شما هستم و بدانید که این خونها به بار می نشیند و پاداش هزینه سنگین داغ جوانان صبح آزادی و دموکراسی خواهد بود اما دریغ و افسوس از این همه ظلم حاکمیت بر ملت؛ ملتی که هیچ کس را ندارد جز خداوند عالم.