هوشنگ حسن یاری اعتقاد دارد که این سخنان بسیار جدی است. این سخنان در تداوم سخنان گذشته ایشان است که تلاش میکردند اینگونه اشخاص متنبه شده و به دامان نظام حاکم بر گشته و نتیجه انتخابابی را که زیر پرسش قرار دادند، بپذیرند.

علاوه بر دانشجويان بخش ديگري از نيروي مردمي زنان و دختران هستند . انها بخش بزرگي از قشر تحصيلكرده هاي ما را تشكيل ميدهند و رويهم رفته ميتوان اين جنبش را يك جنبش ترقي خواهانه كه درصدد بسياري از آنان را روشنفكران ( و نه كارگران و كارمندان) تشكيل ميدهند- و صد البته نيروهاي مخالفي كه در خارج از ايران همواره و بدون وقفه با آن در حركتند و آنرا با تجزيه تحليل ها و نقطه نظرات و انتقادات خود تخزيه تحليل ميكنند و با اين عمل نقاط ضعف و قوتش را نيز صيقل ميدهند.

بیش از 30سال از انقلاب گذشته است، گروهی که خود را قیم مردم می دانند با هزاران ترفند و حیله و جنایت حکم می رانند، هرگونه جنبش مردمی را در چهارگوشه کشور با نام اسلام، حفظ تمامیت ارضی و تأمین امنیت اجتماعی به شدت سرکوب می کنند. جنبش مردمی در گستره کشور رژیم را به چالش می کشد وسر باز ایستادن ندارد، هر روز دامنه آن گسترده تر می شود. مردم این شیوه حکومتی را نمی خواهند و به مبارزه خود ادامه می دهند.

آیا این مقطع مهمی است در زندگی کسی که تصور می رفت سرنوشت وی به سرنوشت جمهوری اسلامی بسته است؟ آیا سرانجام یکی از نسل دوم انقلاب که در راس قوه اجرايی نشسته خواهد توانست کسی را براندازد که قدرتمندترین مرد سی سال اخیر صحنه سیاسی ایران نام گرفته است؟

نظام حاکم بدش نمی‌آید برای فرار از بحران داخلی موجود، به بهانه‌ی مقابله با تهدید نظامی خارجی، همه‌ی مخالفان را همانند دهه‌ی نخست پس از انقلاب سرکوب کنند. به بیان دیگر اینک برای دولت بحران‌زده و نامشروع احمدی نژاد، حمله‌ی‌نظامی به کشور نعمت است.

هر از گاهی بخشی از این دانسته‌های اطلاعاتی توسط رسانه‌ای به روز می‌شود که هدف آن را می‌باید در همان شرایط مورد ملاحظه قرار داد. در مورد گزارش اخیر تایمز، هدف یا اعمال فشارهای بیشتر علیه ایران است با مشارکت روسیه و چین، و یا تهدید آن دو شریک نیم‌بند ایران به زیان دیدن بیشتر از نتایج جنگ در صورت عدم همکاری!

نویسندگان گزارش معتقدند: در شرایطی که گردانندگان این جریان در عرصه اجتماعی حضور دارند، برخورد حذفی چندان جواب نمی دهد و تعامل با این طیف نیز بر ظرفیت و امکان آنها می افزاید بهترین روش در این شرایط، برخورد تحدیدی است که با محدود سازی آنها در عرصه های اجتماعی وسیاسی احساس کنند راهی جز عقب نشینی از مواضع افراطی خود ندارند.

یکـی از خبرهایی که به سرعت بر سر زبان ها افتاد و در ابعاد مختلف انعکاس پیدا کرد (البته برای ما ایرانیان) و جهانی شد! خبر آمدن احمدی نـژاد، مُلقب به محمودوف( این اُف و مُف لقبـی است که روسیـه بدلیـل نوکـری بیش از اندازه وی به او اعطاء کرده است!) به کشور دانمـارک است. عجیـب هم نیست چراکـه،این موجود ناقص الخلقه زورکـی هـم شده به همه جاسرکشی می کند، همین جور که بالاخره با قُلدُری، نا سلامتی رئیس جمهور کشور شد، آنهم رهبـر کشور پهناور، با تمـدنـی بـزرگ!

فعالان جنبش آزادی خواهی باید خود را برای سرکوب های بسیار شدیدتر و بازی های پیچیده تر سران نظام آماده نمایند. فعالین مدنی و دانشجویان مبارز آزادی خواه حتما میباید بخش هایی از نیروهای خود را بصورت مخفی سازماندهی نمایند. بیاد داشته باشیم هر چه سازماندهی ما قدرتمند تر باشد. سختی ها و هزینه ها برای این دوران گذار کمتر بوده و امید به اینکه ریشه هر گونه استبداد در کشورمان خشک گردد بیشتر خواهد بود.

رهبر نظام به طور واضح در موقعیت «آچمز» قرار گرفته است و قادر به گریز از موضع گیری شفاف نیست.سبزها در فواصل بین مناسبتها، به فکر گشودن جبهه ها و عرصه های مدنی جدیدی برای مبارزه مسالمت آمیز و نافرمانی مدنی علیه دولت کودتا باشند، تا امکان بسیج نیروی سرکوب کاهش یابد و اعتراضات خیابانی با خشونت کمتری مواجه شود.