این رژیم فقط زبان قدرت را می فهمد. برای مبارزه با رژیم قدرتمند شویم

جنبش آزادی خواهی کشورمان در چند ماه گذشته هم از نظر کمی و هم از نظر کیقی رشد یافته. اعتراضات مردمی برای حق تعیین سرنوشت و در اعتراض به تقلب گسترده در خرداد ماه شکل گرفت، اگرچه زمینه های شکل گیری این جنبش از مدتها قبل مهیا شده بود و بخاطر شرایط دیر یا زود با جرقه ای آماده شعله ور شدن بود. اعتراضات مدنی و مسالمت آمیز مردم با سرکوب و قتل و تجاوزات در زندانهای نظام اسلامی روبرو شد. بگزارشی تاکنون یشتر از 750 نفر در اعتراضات 8 ماه گذشته بوسیله مزدوران رژیم به قتل رسیده اند. هدف رژیم برگرداندن مردم به خانه هایشان با ایجاد حداکثر وحشت و ادامه حکومت استبداد دینی به قامت دیکتاتوری نظامی مذهبی سپاه بود. اما تداوم اعتراضات در 18 تیر، تایید عزم راسخ مردم برای تداوم مبارزه در روز قدس و سپس گسترش دامنه اعتراصات به شهرهای بزرگ در 13 آبان , بالاخره گسترش مبارزه فعالین دانشجویی به یک جنبش فراگیر و سراسری دانشجویی در 16 آذر، این آرزوی رژیم را نقش بر آب کرد. روز عاشورا رژیم یکایک روزهای عمومی بوسیله جنبش بالنده مردم فتح شده و فتح خواهد شد. روز قدس، روز 13 آبان؛ روز 16 آذر و عاشورا و 22 بهمن هر کدام نمایشگر عزم و گسترش همبستگی ایرانیان آزادی خواهی بودند که دیگر نمیترسند.

اعتراضات خیابانی برای تجدید قوا و یاد آوری قدرت جنبش به اشغال گران لازم است. اما برای تعمیق و قدرتمند شدن بیشتر جنبش در برابر نظام "جمهوری" اسلامی اتکای محض بر تظاهرات هر یک یا دو ماه یکبار کافی نیست. بیاد داشته باشیم تمامی امکانات ملی ما در دست این رژیم است. آنها برای حفظ خود هر چقدر که بتوانند از کیسه ملت هزینه میکنند. برنامه ریزی برای مناسبتهای مختلف در پیش از جمله روز جهانی زن؛ چهارشنبه سوری؛ سیزده بدر؛ روز جهانی کارگر و...نمیباید فقط محدود به اعتراضات خیابانی در آن روز خاص باشد. هدف میباید سازماندهی موثر اشکال متنوع مبارزه برای بزانو در آوردن رژیم باشد. در غیر اینصورت تاثیر تلاش ها و فداکاریهای هموطنان آزادی خواه ما در یک سلسله اعتراضات منقطع میتواند بازدهی محدودی داشته باشد.

اعتراضات گسترده خیابانی تاکتیک خوبی است اگر همراه با یک استراتژی و سازماندهی هدفدار قرار بگیرد. در غیر اینصورت نظام با وقت کشی، شناسایی و دستگیری فعالین مدنی و گسترش جو ارعاب و سرکوب میتواند به جنبش آزادی خواهی مردم ما ضربه بزند. باید برای بزیر کشیدن این نظام آمادگی پیدا کرد. این آمادگی یکشبه حاصل نمیگردد. عقب نشینی های احتمالی و ظاهری این نظام را نباید جدی گرفت. این نظام با هر عقب نشینی ظاهری، خود را برای زدن ضربه بعدی به جنبش آماده میکند. هر روز ادامه حیات این رژیم جنایت کار قرون وسطیی به معنی قتل؛ شکنجه، ادامه و تشدید فقر، بی ثباتی بیشترکشور و بخطر انداختن جان هزاران هموطن بخاطر انواع ندانم کاری ها و بی لیاقتی سران این رژیم در انجام مسئولیت هایشان است. هموطنان ما میباید به این موضوع کلیدی آگاه باشند که:

امکان تحول دمکراتیک در چهارچوب این نظام به هیچ وجه امکان پذیر نیست. آزادی احزاب و مطبوعات مستقل و عقیده و بیان هیچگاه در این نظام وجود نداشته و رسیدن به این خواسته ها با وجود ساختار تمامیت خواه و استبدادی این نظام به هیچ عنوان امکان پذیر نیست. چرا که انواع تبعیصات دینی؛ قومی و جنسی از ماهیت این نظام ناشی شده و تار و پود آنرا تشکیل میدهد. مشکل بنیادین این نظام نه فقط ولایت مطلقه فقیه بلکه مجموعه معیارها و قوانین حاکم برآن است که از روز اول با هدف برقراری استبداد دینی تدوین و تثبیت گردیده. قانون اساسی نظام "جمهوری" اسلامی با مجاس خبرگاتش؛ با شورای نگهبانش و با تضمین قدرت سیاسی روحانیت و اسلام گرایان در برابر حقوق انسانی ایرانیان مانعی غیر قابل اصلاح در برابر حق تعیین سرنوشت مردم ایران است. در نتیجه برای احقاق حقوق شهروندی و ساختن ایرانی آباد و آزاد چاره ای جز بزیر کشیدن این نظام استبدادی و از بین بردن ساختار قدرت سرکوبگر آن نداریم. از نظر عملی نیز قدرت واقعی در حال حاضر در دست رهبران سپاه و مافیای نظامی امنیتی است که بطور مستقیم عامل جنایات 8 ماه اخیر بوده و بعید بنظر میرسد که با مذاکره و مصالحه جناح رانده شده از قدرت ؛ قدرت را رها نموده وآنطور که در بیانیه های موسوی درج شده در جهت تفویض قدرت و محاکمه مسولان جنایات اخیر گام بردارند! تاکید بر نقش کدخدامنشی به خامنه ای برای حل "بحران" حاکمیت نیز دغل کاری سیاسی بیش نیست. چرا که قدرت واقعی در دست سران سپاه هست. استفاده سپاه از خامنه ای بیشتر بر پایه احتیاج به "رهبر از جنس حیدر" برای ذوب شدگان در ولایت و برای گذار از موقعیت کنونی است. کسانی که نقش خامنه ای را در وقایع اخیر محوری تصویر میکتتد به واقعیت ساختار واقعی قدرت کم توجهی میکنند.

اگر هدف ما احقاق حقوقمان و استقرار نظام جمهوری ایران باشد. اگر هدف مان استقرار دمکراسی و رفع انواع تبعیضات عقیده ای؛ جنسی؛ قومی نهادینه شده در نظام "جمهوری اسلامی باشد. لازم است که دست بکار سازماندهی قدرتمند شویم.

مهمترین تلاش های "امنیتی" رژیم های استبدادی در جهت نابود کردن سازمانها و احزاب مسقل و آزادی خواه و تشکلات مدنی است. چرا که بزرگترین خطر برای نظام های سرکوبگر بعد از آگاهی و بعد از ریختن ترس شهروندان همان قدرت متشکل و سازماندهی شده آنان برای مقابله با دستگاه سرکوب است. بی دلیل نیست که نظام "جمهوری" اسلامی از روز اول بقدرت رسیدن، بیشترین تلاش های خود را در راه نابودی و بی اثر کردن تشکلات مستقل قرار داده. از سرکوب و نابودی فیزیکی سازمانهای سیاسی در دهه اول انقلاب گرفته تا سرکوب اتحادیه های صنفی معلمان. از عدم اجازه فعالیت سازمانهای حقوق بشری گرفته تا سرکوب سندیکای کارکنان شرکت واحد. از تلاش برای نابود کردن سازمانهای دفاع از حقوق زنان گرفته تا سرکوب و قتل اعضا یی که صادقانه ترین تلاشها را در جهت سازماندهی کانون نویسندگان انجام دادند. رژیم از هر اتحاد و تشکل مستقلی وحشت دارد. از تجمع دراویش گنابادی گرفته تا تشکلات مستقل دفاع از محیط زیست. این رژیم با سازمانهای مدنی و ارگانهای مدافع حقوق انسانی شهروندی ضدیتی انکار ناپذیر دارد و خواستار نابودی هر گونه تشکل مستقل مدنی است. زیرا تنها در اینصورت میتواند احزاب و سازمانهای زرد خودی و نیم خودی و شحصیت های" از صافی مجاس خبرگان گذشته را به ملت تحمیل نماید. . هدف قتل فروهر ها خنثی کردن سازماندهی آزادی خواهان بود. اگرچه هر نوع سرکوب و نقض حقوق انسانی انسانها به هرشکلی محکوم است ، اما توجه داریم در این مسیر رژیم همیشه گزینشی عمل کرده. جدی ترین مخالفان به قتل میرسند و ناپدید میگردند. در حالی که مخالفان نیم خودی به زندانهای کوتاه مدت محکوم شده و نهایتا آزاد میگردند. پادزهر ما در برابر نظام جهل و جنایت. در مرحله اول رشد آگاهی خود و کمک به رشد آگاهی هموطنانمان ما از نظر اجتماعی و تاریخی ( سم زدایی از دروغ های تبلیغاتی، ایدئولوژیک؛ فرهنگی و آموزشی نظام "جمهوری" اسلامی). در مرحله دوم خود باوری و ریخته شدن ترس و در مرحله سوم سازماندهی برای کسب آزادی مان است. سازماندهی قدرتمند شرط لازم برای بدست آوردن آزادی و حق تعیین سرنوشت ماست.

برای دستیابی به خواسته های ضروری مانند مبارزه موثر با اعدام و سرکوب، آزادی زندانیان سیاسی و تلاش برای عقب زدن جو خفقان و ایجاد فشای باز سیاسی میباید قدرتمند بود. چرا که این استبداد خشن و عوام فریب فقط زبان قدرت را میفهمد. فقط با سازماندهی قدرتمند میتوان با حداقل هزینه مانع گسترش خشونت شد. فقط با سازماندهی قدرتمند میتوانیم به خواسته های انسانی و بر حقمان دست یابیم. فقط با سازماندهی قدرتمند میتوانیم نقشه های سازش سیاست بازان بر علیه منافع مردم را خنثی کنیم. فقط با سازماندهی گسترده میتوانیم دوران گذار از نظام ولایت فقیه به نظام مکراتیک را با کمترین هزینه و حداکثر تنیجه طی کنیم.

این سازماندهی میتواند با اتکا به برنامه روشن وحول خواسته های متعدد جنبش آزادی خواهی شکل بگیرند. از خواسته های اقتصادی اقشار زحمت کش گرفته، تا همگامی با خواسته های زندانیان سیاسی و خانواده هایشان برای آزادی این هموطنان در بند. از خواسته های حفظ محیط زیست و رفع آلودگی هوا گرفته تا خواسته های صنفی گارگران. از خواسته های رفع تبعیضات جنسی و آزادی پوشش گرفته تا خواسته دمکراتیک اقوام ایرانی. از خواسته های جوانان بیکار گرفته تا دفاع از حقوق کودکان و مخالفت با مجازات اعدام. از خواسته های آزادی خواهانه دانشجویان گرفته تا خواسته های جوانان برای داشتن فضای باز و امید برای آینده ای روشن. این سازماندهی میتواند بوسیله شما در گروه های کوچک چند نفری (3 الی 10 نفر) در محلات، ادارات؛ محیط های آموزشی دانشگاهها و کارخانجات بوجود آید.( هسته های مقاومت مدنی) میتوانند متناسب با امکانات، ظرفیت و موقعیت هر گروه کوچک چند نفره به هدفهای جنبش آزادی خواهی یاری رسانند. هدف ها شامل اطلاع رسانی، برنامه ریزی برای اعتصابات و خنثی کردن سیاست های سرکوب، استفاده از خلاقیت در شکل دادن به شیوه های موثر اعتراضی برای به عقب نشاندن و در نهایت بزیر کشیدن نظام متجاوز ولایت فقیه است.

یکی از این خواسته های اساسی رفع انواع تبعیضات علیه زنان است. روز جهانی زن در راه است. از امروز برای سازماندهی اعتراضات، روشنگری راجع به قوانین و سیاست های زن ستیز نظام ولایت فقیه تلاش کنیم. خواست رفع ستم جنسی و انواع تبعیصات جنسی و حق آزادی پوشش را با بقیه خواسته های سیاسی و خواسته های عدالت اجتماعی گره بزنیم.

هدف ما در ارتباط دادن و گره زدن این خواسته ها در چهارچوب یک برنامه شفاف است. پایه اساسی این برنامه، خواست بر قراری جمهوری ایران بر اساس موازین طرح شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر ( رفع هرگونه تبعیض) و عدم دخالت مذهب در امر دولت است.

هدف سازماندهی محله ای و دانشجویی و کارخانه ای ومتفرق هموطنان در جبهه ای گسترده و دمکراتیک است.

در نوشته بعدی پیشنهادهای مشخص در راه ایجاد جبهه متحد آزادیخواهی طرح میگردد.

تا بهار آزادی.