ارائه دیدگاه مشخص برپایه ی

روشنگری متضاد با تبلیغ، و تبلیغ متضاد با تفکر است. روشن بینی یعنی جسارت در بکارگیری فهم و درک خود از طریق پرسش و تحقیق و آزمایش، بدون پیش داوری و مقلد مابی و فرقه گرایی و پیروی از این و آن. بزرگسالان از این طریق میتوانند با چهارچوبه اندیشگی کودکانه ی تقلید و تبلیغ و پیروی وداع کنند.عرصه نوشتن جای منطق است، نه تبلیغ و القاء.تبلیع تحت تأثیر قرار دادن دیگران جهت اعمال و اهداف از پیش تعیین شده است. بر خلاف روشنگری، با تفکر کاری ندارد که هیچ، بل متضاد با آن نیز هست. چرا ؟ چون اساس تبلیغ بر به کارگیری احساس دیگری نهاده شده نه قدرت تعقل و اندیشه فرد. تبلیغ ماهیتاً برای دیگری خردی نمیشناسد که بخواهد با آن سرو کاری داشته باشد. هر وقت هم دلایلی عنوان میکند برای اینست که قدرت تعقل مستقل را از فرد ربوده و خود را تحمیل کند.

تبلیغ خود را" قدسی و عام " میداند و تفکر که از درون انفرادی منشاء میگیرد در اصل شک و شکاف در هر آنچه قدسی ست میباشد. بنابرین استقلالی نمیشناسد که بخواهد به شناسایی مستقیم و مستقلی نیز گردن بگذارد. آن ، در فرهنگ مردم یک نوع گول زدن دیگریست. سرمایه برای حفظ تسلط خود معمولاً به «پروپانگاندا» می پردازد. استادی که روش بررسی علمی پدیده ها را به شاگردان خود میاموزد اما در برخورد با «موضوع چپ » دست و پا گم کرده و از دانسته هایش وداع میکند و سر و ته چپ را یک کرباس و پروژه برای ایجاد «جامعه ای توتاليتر» می نگارد، بجز ترس از به خطر افتادن فرمانروایی سرمایه و حفظ بهره کشی چه چیزی می تواند او را چنین دستپاچه کند؟ چپی که همیشه در تاریخ ایران محکوم به مرگ در زندان و تبعید و تیرباران بوده است. و هنوز هم خونش خشک نشده است. هرگز امکانی نداده اند که شایستگی خود را به آزمایش بگذارد.