به آقای ..... بهنام چنگایی

.// برداشت من از نوشته های شما این هست که شما از آن گروه از چپ های ایران هستید که هنوز در دیدگاه خود در ارتباط با ساختار سرمایه داری و لیبرالیسم سیاسی و لیبرالیسم اقتصادی تجدید نظر نکرده اید و دیدگاه مارکسیستی خود را پالایش نداده اید و برای نمونه درتزهای Eduard Bernstein و کائوتسکی عمیق نشده اید و همچنان بر دیدگاههای رُزا لوکزامبورگ و لنین پافشاری دارید.// روش مبارزهء سیاسی بنا بر دیالیتک در زمانهای مختلف متغییر هست. امروز مارکسیستهای کشورهای غربی در کنار نئولیبرالیستها در یک پارلمان به مبارزه ادامه میدهند، اگر اینکار را نکنند از صحنهء تاریخ مبارزاتی محو خواهند شد. //بحث از یکسان سازی اقتصادی به میان آورده اید که بحثی است طولانی، ولی وقتی یکسان سازی حقوقی باشد، بخش اقتصاد را هم در بر خواهد گرفت.// امّا عرض کنم من بشرطی لیبرالیسم اقتصادی را می پذیرم که زیر مجموعه ای از "لیبرالیسم سیاسی" باشد. از میان سه سیستم اقتصادی شناخته شده: 1- اقتصاد متمرکز دولتی و حکومتی(Zentralverwaltungswirtschaft/ Planwirtschaft)، که سیستم اقصادی سوسیالیستی است 2- اقتصاد بازار آزاد (Freie Marktwirtschaft)3- Soziale Marktwirtschaft )اقتصاد بازار آزاد امّا سوسیال(مانند سیستم آلمان همان سوّمی را بر دو فرم دیگر ترجیح میدهم. در مورد سیستمهای کلاسیک اقتصادی یک مقاله در چهار بخش نوشتم، مایل باشید در فرصتهای دیگر به بحث ادامه دهیم، و نکات ضعف و قوت این سیستم ها را بررسی کنیم.