بزرگترین اشتباه سلاطین ترک

مهاجر فارس! هیچ نقشی در شهر سازی، و عمران و آبادانی، حفاظت، و اداره مملکت جغرافیای ایران نداشته است. و اگر دوست ندارد، که ملل غیر فارس، از تساوی حقوق زبانی، و دیگر امتیازات شهروندی برخوردار باشد، و اگر نمی خواهد به آزادیهای فرهنگی، زبانی، و سایر حقوق ملل غیر فارس، و مردمان جغرافیای ایران احترام بگذارد، آزاد است که در مناطق کویری یزد، و بیابانهای کرمان بماند، و یا به همان جای اول خود به دامنه "کوهای پامیر" افغانستان برگردد. ما میگوئیم بر طبق کنوانسیون حقوق بشر برای احترام گذاشتن به حقوق مللیتهای ایران ، تمام زبانها باید در ایران آزاد بشود، و هر زبانی در مناطق خود رسمی گردد. اگر قوم فارس این را دوست ندارد، اجباری ندارد، در ایران بماند. بر گردد به جای قبلی خود. ما میگوئیم؛ دموکراسی در تمام دنیا حکم میکند، که حقوق زبانی، فرهنگی و مدنی، تمام مللیتهای ایران، از بلوچ و عرب و کرد و لر و فارس و گیلک، و ترک!، باید برسمیت شناخته شود. و در یک چنین آتمسفر دوستانه و صمیمی، میتوان در وسعت یک جغرافیا، به نحو احسن رشد کرد، و با هم زندگی کرد، و از یکدیگر تاثیر پذیر شد. ما میگوئیم؛ تنها، با احترام به حقوق مدنی، انسانی، فرهنگی و زبانی، و آزادیهای سیاسی مللیتهای ایران، میتوان از جنگ و خونریزی و کشتار و اعدام جلوگیری کرد. این خواست هفتاد درصد مردم ایران است. اگر قوم مهاجر فارس این را قبول ندارد، و خود را آقای دیگران بحساب میآورد، میتواند بر گردد به جای قبلی خود و آنجا ریاست بکند، نه درایران. جغرافیای ایران ازهمان زمان حکومت سلاطین ترک، کشوری چند زبانه بوده است. در زمان پادشاهان ترک، زبان هر ملتی آزاد بود، در آن زمان در ایران حد اقل سه زبان، عربی، فارسی و ترکی رسمی بود. ما تمام راه حلها را به قوم مهاجر فارس پیشنهاد میکنیم. و همه این پیشنهاد ها، در آرشیو الکترونیکی " سایت ایران گلوبال" با تاریخ دقیق باقی میماند. ما این پیشنهاد ها را از این جهت ضروری میدانیم، که این راه حل به نفع همه است. زیرا دیگر زمان برده و برده داری به پایان رسیده است.