آقا/خانم چرا مینویسد " چرا
یونس شاملی
آقا/خانم چرا مینویسد " چرا تجزیه طلبان بجای لغات ؛ ایرانی و فارسها ؛ اصرار دارند که از کلمه فارسی استفاده کنند ؟" (پایان نقل قول). تمامی این جمله مملو از نارسایی، تهمت و نگاه نادرست است.
اول واژه "تجزیه طلبان!! چه کسانی در ایران تجزیه طلب خوانده میشوند؟ فعالین مدنی متعلق به ملیتهای غیرفارس که تحصیل به زبان مادری خود را طلب میکنند، آنهایی که برای حق تعیین سرنوشت خود مبارزه میکنند، آنهایی که مخالف دولت تک ملیتی فارسی در ایران هستند و طرفدار حقوق برابر ملیتهای ساکن در ایران و خواهان یک دولت چندملیتی در
ایران هستند. در ایران طلب حقوق ملی از سوی ملتهای غیرفارسی تجزیه طلبی تلقی میشود!!
واژه "تجزیه طلب" جزو ادبیات سیاسی رژیم های پهلوی و جمهوری اسلامی است و بخشی از اپوزیسیون عقب مانده از این واژه که بار منفی خاصی دارد مورد استفاده قرار میگیرد در ترویج نفرت پراکنی علیه ملیتهای غیرفارس مورد استفاده قرار میگیرد. اگر بخشی از اپوزیسیون غیرفارس از به دست آوردن حقوق سیاسی در ایران ناامید هستند و شعار استقلال میدهند، این شعار در واقع انعکاس یک نظریه سیاسی است. و برمبنای منشور جهانی حقوق بشر در آزادی عقیده، هر شخصی حق دارد هر فکر سیاسی را داشته باشد. ما میتوانیم موافق و یا مخالف آن باشیم. اما نفرت پراکنی در جامعه به خاطر این یا آن فکر سیاسی رفتاری بغایت ارتجاعی و استبداد پرور است.
واژه "ایرانی" به کسانی تعلق میگیرد که شهروند کشور ایران هستند. "فارس" و جمع آن "فارسها" به کسانی گفته میشود که هویت اتنیکی فارسی داشته و به ملیت فارس تعلق دارند، اما مفهوم "فارسی" ویژگی و خاصیت اتنیکی یک پدیده اجتماعی را نشان میدهد، مثل دولت فارسی ایران استکه به تیپولوژی اتنیکی دولت ایران اشاره دارد. درست مثل دولت عربی اردن. یا مثل "احزاب سیاسی فارسی"، یعنی احزاب سیاسی که به جامعه سیاسی فارس تعلق دارند. در این جملات نمیتوان به جای واژه "فارسی" از واژه "فارسها" استفاه کرد. چون معنی مفاهیم بکلی تغییر کرده و حتی به ضد آن تبدیل میشود. برای نمونه "دولت فارسی ایران"، خاصیت اتنیکی دولت ایران را مد نظر دارد، اما اگر بگوییم "دولت فارسها ایران!" بدین معنی است که روی سخن ما خاصیت اتنیکی دولت نیست، بلکه تشکیل دهندگان این دولت مد نظر است. در صورتیکه دولت ایران یک دولت دمکراتیک نیست که بشود گفت این دولت انتخاب این یا آن مردم است. اما میتوان در خصوص ویژگی اتنیکی یک دولت، بدون اینکه این دولت انتخاب شده باشد (یعنی دولت استبدادی و استعماری) سخن گفت. به همین دلیل استکه دولت ایران را برای روشن کردن ویژگی اتنیکی ان میتوان "دولت فارسی ایران" خواند. امیدوارم سوءتفاهم رفع شده باشد.
واژه "تجزیه طلب" جزو ادبیات سیاسی رژیم های پهلوی و جمهوری اسلامی است و بخشی از اپوزیسیون عقب مانده از این واژه که بار منفی خاصی دارد مورد استفاده قرار میگیرد در ترویج نفرت پراکنی علیه ملیتهای غیرفارس مورد استفاده قرار میگیرد. اگر بخشی از اپوزیسیون غیرفارس از به دست آوردن حقوق سیاسی در ایران ناامید هستند و شعار استقلال میدهند، این شعار در واقع انعکاس یک نظریه سیاسی است. و برمبنای منشور جهانی حقوق بشر در آزادی عقیده، هر شخصی حق دارد هر فکر سیاسی را داشته باشد. ما میتوانیم موافق و یا مخالف آن باشیم. اما نفرت پراکنی در جامعه به خاطر این یا آن فکر سیاسی رفتاری بغایت ارتجاعی و استبداد پرور است.
واژه "ایرانی" به کسانی تعلق میگیرد که شهروند کشور ایران هستند. "فارس" و جمع آن "فارسها" به کسانی گفته میشود که هویت اتنیکی فارسی داشته و به ملیت فارس تعلق دارند، اما مفهوم "فارسی" ویژگی و خاصیت اتنیکی یک پدیده اجتماعی را نشان میدهد، مثل دولت فارسی ایران استکه به تیپولوژی اتنیکی دولت ایران اشاره دارد. درست مثل دولت عربی اردن. یا مثل "احزاب سیاسی فارسی"، یعنی احزاب سیاسی که به جامعه سیاسی فارس تعلق دارند. در این جملات نمیتوان به جای واژه "فارسی" از واژه "فارسها" استفاه کرد. چون معنی مفاهیم بکلی تغییر کرده و حتی به ضد آن تبدیل میشود. برای نمونه "دولت فارسی ایران"، خاصیت اتنیکی دولت ایران را مد نظر دارد، اما اگر بگوییم "دولت فارسها ایران!" بدین معنی است که روی سخن ما خاصیت اتنیکی دولت نیست، بلکه تشکیل دهندگان این دولت مد نظر است. در صورتیکه دولت ایران یک دولت دمکراتیک نیست که بشود گفت این دولت انتخاب این یا آن مردم است. اما میتوان در خصوص ویژگی اتنیکی یک دولت، بدون اینکه این دولت انتخاب شده باشد (یعنی دولت استبدادی و استعماری) سخن گفت. به همین دلیل استکه دولت ایران را برای روشن کردن ویژگی اتنیکی ان میتوان "دولت فارسی ایران" خواند. امیدوارم سوءتفاهم رفع شده باشد.