با سپاس از نویسنده محترم برای برون رفت از برزخ اسلامی.
به نظر من راه ما هنوز هم باید باور به قانون و اجرا ان باشد.انچه تا کنون بوده و رفته ایم جز پشیمانی و ضرر و بیهود نگاری نبوده است.
این پیشنهاد میتواند اساس کار همه سازمانها و احزاب سیاسی باشد .تجربه ناموفق احزاب و سازمانها ی سیاسی مانند جریان چپ و جریانات دینی نشان میدهد که انها نه باوری به قانون مدنی دارند و نه توانائی پیشنهادی برای گذر از حکومت دینی .
در ایران اینده ما نیاز به یک قانون اساسی و بر خاسته از ان یک دولت قانونی داریم.عاقلانه این است که هم سازمانها و مدعیان در ایران و برون مرز پیرامون یک فکر و برنامه در کنار هم کوشش کنند.
بقدرت رسید یک سازمان و یا حزبی و یا گروهی به تنهائی اگر هم ممکن باشد سرنوشتی جز نظام اسلامی نخواهد داشت.شرکت در تشکیل دولت در چهار چوب قانون و تضمین عملی ازادی
استناد مردم باشد.در چهار چوب یک قانون ا ساسی حق همه در نظر گرفته میشود ولی در قالب تنگ سازمان ویا حزب
این فرصت نیست.
مخالفان نظام بجای دخیل بستن به این و ان و گذاشتن سمینار های بی سرانجام و خرج پول فراوان و به باد دادن عمر و جوانی باید خود را موظف به ارائه برنامه و پذیرش فکری نوین کنند.این تحول تاریخی نه در دین وجود دارد ونه در ایده لوژی بلکه در قانون اساسی مورد توافق مردم.
پیش از فرو پاشی نظام سابق نیز راهی جز اتکا به قانون اساسی نبود ولی باور نداشتن به قانون و باور به دین و اسلحه و حزب امروز ما را به وجود اورد.
روح نهفته در این طرح پیشنهادی تضمین حیات ادمی امنیت و سعادت و ازادی های فردی و اجتماعی است.