پُزُم عالي و فکرُم حرفِ مُف

پُزُم عالي و فکرُم حرفِ مُف بي/ امام و رهبرُم در قوم خواهي/ گهي خزعل ، زماني باقراُف بي !/ به کارون از ارس نان مي دهم قرض !/ تماميت نمي خواهم بر اين ارض !/ مو قومِ خويش را شرّ مي تراشُم/ به ضدّش قومِ ديگر مي تراشُم/ ستيزِ حيدري و نعمتي را/ چو نعمت هست ، حيدر مي تراشُم !/ به روي دشمني ، در مي تراشُم/ براي کينه پيکر مي تراشُم/ متاعِ عهدِ بوق ، امّا مُدرنُم/ دموکراتُم ، هواخواهِ قبيله !/ مو هردم با خيالُم حال دارُم/ تبار و ايل در دنبال دارُم/ شترواري به خوابِ پنبه دانه/ هواي دولتِ فدرال دارُم !/ چنان شورِ تبار و شوقِ تيره/ به سازُ چپ نوازُم گشته چيره/ که بهرِ مهرِ ايران جا نمانده ست/ مرا در دل ، زبس عشقِ عشيره !/ با اين دسّــُم از اون دَس مي سُتونُم/ هرآنچه نيست يا هسّ مي ستونُم/ مو کُردِ گيلکُم ، تُرکانه ، از فارس/ حقوقِ خلقِ خود پس مي ستونُم !