دوست گرامی، کورش اعلم، ای کاش

..... می خواهد این سخن را در میان مردم ایران جا بیندازد که ریشه گرفتاری ها و تیره روزی های آنها این زبان و آن زبان و این تبار و آن تبار و این نژاد و آن نژاد است و آخوندهای مفت خور و دژخیمان گوش به فرمان این رژیم دوزخی در این میان هیچ کاره اند! از سوی دیگر پان نامه نویسانی که جز نوشتن سخنان صد من یک غاز و بی سر و ته درباره زبان مادری و زبان پدری و زبان عمه ای و زبان خاله ای و یا نژاد اهورائی آریائی و تبار و نژاد ترک و ..... هنری ندارند با کردارهایشان ددمنشی ها و سنگدلی های بیمانند رژیم گدایان مفت خور را در زندان ها و شکنجه گاه هایش کمرنگ می کنند! ناسیونالیست های پان نامه نویس که وابسته به زرسالاری (بورژوازی) هستند هرگز درباره چیزهائی مانند گرسنگی و بیماری و بیکاری و بی پولی هیچ نمی نویسند چون فهم این پدیده ها برای آنها ناشدنی است! تا کنون دیده نشده است که یک ناسیونالیست ترک آذربایجانی که برای زبان مادری بالا و پائین می پرد و پیاپی زبان، زبان می کند درباره کشتار هزاران زندانی سیاسی در زندان های آذربایجان چیزی نوشته باشد! هنگامی که افشین اسانلوی ترک زبان و ترک تبار و ترک نژاد پس از سال ها شکنجه و زندان برای رنج هائی که کشیده بود جانش را از دست داد هیچ یک از ترک پرستان پان نامه نویس یک سطر برای همدردی با افشین اسانلو و مادرش فاطمه گول قزی ننوشتند اما فارس زبان ها و فارس نژادها و فارس تبارها به همراه ترک هائی که پرت و پلاهای ناسیونالیستی و پان نامه ای مغز آنها را از کار نینداخته بودند با افشین اسانلو و فاطمه گول قزی همدردی کردند و گریه کردند و اشک ریختند و دل سوزاندند و نالیدند http://www.iranglobal.info/node/20881 سخن کوتاه، امیدوار بودن به ناسیونالیست های فارس پرست و ترک پرست و آریاپرست و ..... برای درهم کوبیدن رژیم دژخیمان دوزخی ولایت فقیه از سوی مردم گرسنه و دردمند و درمانده ایران امیدی بیهوده است و دشمنان رژیم آخوندی نیز از داشتن امید بیهوده به چنین کسانی برای نابودی رژیم باید دست شسته و خود را از آنها و هرزنامه های آنها جدا کنند. پان نامه نویسان هرگز بیل و کلنگ و داس و چکش به دست نگرفته و زیر آفتاب سوزان تابستان و سرمای استخوان سوز زمستان کار نکرده اند! پان نامه نویسان هرگز بار سنگین نبرده اند، هرگز بی خانه نمانده اند، هرگز دستشان تاول نزده است، هرگز ناخنشان نشکسته و سیاه نشده است، هرگز جیبشان تهی نمانده است، هرگز زیر بار بدهی های سنگین نرفته اند، هرگز جوراب سوراخدار و کفش پاره نپوشیده اند، هرگز نشستن در زیر بام کاهگلی و چکیدن آب باران را ندیده اند، هرگز کودکانشان از بی داروئی جلوی چشمانشان نمرده اند، پس چرا باید مردم گرسنه ایران که توان خرید نان ساده را هم ندارند از چنین کسانی که جز بوقلمون سرخ کرده و فیله ماهی خوراکی را نمی پسندند پیروی کنند؟ به نوشتاری در این لینک و چگونگی سود بردن رژیم از پان های رنگارنگ نگاه کنید http://iranglobal.info/node/17485