جناب کاظم ثانی، شما در اینجا

آذربایجان به نتیجهء مطلوبی دست پیدا نمیکند. البته در آذربایجان کسانی وجود دارند که آذربایجانی و فعال سیاسی هستند، اما فعال جنبش متعلق به جنبش خلق ترک برای تحقق حق تعیین سرنوشت آن خلق در آذربایجان بشمار نمیروند، بلکه فعالینی هستند که با احزاب به اصطلاح سراسری و درواقع احزاب سیاسی جامعه فارس بوده و یا شاید با اصلاح طلبان جامعه فارس ایران مشغول فعالیت هستند. این در حالیست که هر فعال سیاسی و مدنی ترک در آذربایجان با هر گرایشی فکری و سیاسی (از راست تا چپ و یا اصلاح طلب و...) که دارد بایستی مشخصه های اساسی جنبش سیاسی آذربایجانی را که حق تعیین سرنوشت مهمترین آن بشمار میرود با خود داشته باشند. به بیان دیگر هر فعال سیاسی آذربایجانی لزوما فعال سیاسی آذربایجان نیست. آن بخش از فعالین سیاسی آذربایجانی که با احزاب سیاسی فارسی فعالیت میکنند، اولویت فعالیت را "حفظ تمامیت ارضی" و حفظ "دولتمداری تیپولوژکن فارسی" انتخاب کرده اند و اساسا نیروهایی در کنار قوای سیاسی جامعه فارس به شما میروند. روند حوادث نقش فعالین سیاسی آذربایجانی را که با احزاب سیاسی فارسی فعالیت میکنند، تعیین خواهد کرد. اگر جامعه سیاسی فارس بسوی دمکراتیزاسیون پیش رود، (که بسیار بعید به نظر میرسد) تاثیر منفی فعالین برشمرده کمتر خواهد بود، اما اگر جامعه سیاسی فارس شرایط جاانداختن مناسبات دمکراتیک را نداشته باشد (که بسیار هم محتمل است) فعالین برشمرده فوق در شرایط بحران سیاسی در ایران و آذربایحان، در کنار قوای سرکوب دولت ایران علیه خلق ترک در آذربایجان و علیه دیگر خلقهای غیرفارس، نقش آفرینی خواهند کرد. این هم نگاهی سریع به آن بخش مسئله که دغدغه فکری شما بود. آقای ثانی، لطفا به جای گشتن به دنبال نقطه ضعف برای مثلا ناحق نشان دادن من، به راههای واقعی سعادت مردم در ایران فکر کنید و از این اشل به گفتگو بپردازید... فرزانگی قبل از تفکر بایستی در جان و دلتان رخنه کرده باشد تا بتوانید به دور از حب و بغض به مباحثات سیاسی به پیوندید.