متنی فوق العادە کە چندین بار

گر اختيار نقشه ي جهان و كلاس درس را به دست نو جوانان بدهيم اينگونه كردستان را ترسيم و معرفي مي كنند .
در كلاس درس در كنار نقشه ي جهان ايستاده ام و با هيجان هر چه تمام تَر ، قاره ها و كشورها و پايتخت هاي جهان را يك به يك نشان ِشاكردانم مي دهم و معرفي مي كنم و همچنين مختصري هم از تاريخ شان مي گويم .
اري اينجا خاور ميانه است . اينجا عراق است و ان طرف ديگر تركيه ، و اينجا هم سوريه ومتاسفانه در همه اين كشورها جنك است . اين هم ايران ، و به مانند همه ي ان كشورهاي نام برده شده .. كشوري ست ديكتاتوري ..و اين هم درياي كاسپين ( خزر ) كه من در ان ناحيه متولد شده ام .
ناگهان صداي يكي از شاگردان را از پشت سرم ميشنوم كه مي گويد : انجايي كه من هم متولد شده ام را .. "كردستان " را هم به همه نشان بده ! با شنيدن نام "كردستان " و خواسته ي او ، قلبم هري مي ريزد و او ادامه مي دهد : مادرم مي گويد ما از كردستان مي إييم . به رفقاي هم كلاسي ام نشان بده "كردستان " دركجاي نقشه جهان واقع است و از كردستان هم برايشان تعريف كن. .اين سوْال بدجوري غاقلگيرم كرده است . در همين بين ، به جاي من يكي از شاگردها به نام "پاتريك" با لحني مهربان جواب مي دهد : ولي "ازاد " يادت نيست كه دفعه قبل ، من و تو با هم هر چه گشتيم كه ان سرزميني را كه تو در ان متولد شده اي را نتوانستيم پيدا كنيم . اين حرف "پاتريك" بيشتر دستپاچه ام مي كند و جرات ندارم كه رويم را به سوي انها برگردانم .
بعد صداي متعجب "ورونيكا " را مي شنوم كه مي گويد.:اجازه ، ايا "پاتريك " درست مي گويد ؟ اگر اينطور است تو برايمان تعريف كن چرا نام جايي كه "ازاد " از انجا مي ايد در نقشه ي جهان نيست ؟حس مي كنم در تله ي بزرگي افتاده ام . چگونه تاريخ هزاران هزار سال ، بي عدالتي و كشتار و مقاومت و مبارزه را براي اين نوجوانان يكباره تعريف كنم ؟ بسرعت رويم را به سوي شاگردانم بر مي گردانم كه تا بتوانم كنترل كلاس را بدست بگيرم .و انوقت است كه دو چشم سياه نگران و مضطربي را مي بينم كه بي صبرانه منتظر پاسخ من است و كنجكاوي بيست و پنج شاگرد سويدي را كه مي خواهند سرزمين همكلاسي شان "ازاد " را نشان شان بدهم و از كردستان برايشان بگويم .
پيش خود فكر مي كنم عجب شاگردان مسؤليت بزرگي را به من داده اند . چگونه مي توانم راوي ان همه جنايات و كشتار و بي عدالتي باشم ؟! چگونه مي توانم از پس اين كار عظيم بر بيايم ؟! اما بسرعت تصمبم مي گيرم و به شاگردان مي گويم انچه را كه مي دانم برايتان تعريف مي كنم انچه را كه در كتاب هاي تاريخ هنوز حقيقت ان ننوشته اند و بر نقشه اي كه در كلاس درس اويزان است نشان مشخصي از انجا نيست ..بيكباره انگاري كه تمامي بي باكي و شهامت مردم كرد به وجودم من هم منتقل مي شود من بايد زبان حقيقت انان باشم . از كشتار و جنايت دولت ها ي ان مناطق و ستم انان حرف مي زنم و از مقاومت و مبارزه ساليان سال كردها .حالا ديگر انچنان دگرگون شده ام كه دل به دريا مي زنم و تصميم اي را بي محابا مي گيرم . از بچه هاي كلاس مي خواهم كه گرداگرد من جمع شوند و رو به سوي نقشه جهان بايستند . ماژيك قرمز را از روي ميزم بر مي دارم و به دست "ازاد " مي دهم . با انگشتانم مناطق كردنشين كشورها را نشان داده و مي گويم : كردستان اينجاست . شرم ام مي ايد كه از "ازاد " بپرسم از كدام كردستان ِ كدام كشور مي ايي . ؟!؟از او مي پرسم راستي ازاد ، مي تواني بگويي كه در خانه به چه زباني حرف مي زنيد ؟ جواب مي دهد به زبان كردي .جوابي كه مي خواسته ام را نگرفته ام . دوباره مي پرسم ايا مي داني پدر و مادرت به جز زبان كردي و سويدي به چه زبان ديگري مسلط هستند و حرف مي زنند؟ مي گويد به زبان تركي .