پان‌اکرادِ تروریست بوی کباب

تروریست‌هایی که ادعای مبارزه برای حقوق کوردهای تورکیه را دارند تا 500 سال دیگر هم نمی‌توانند آن امنیت، توسعه و رفاهی که در زیر پرچمِ تورکیه برای کوردها فراهم شده است را فراهم نمایند. کوردها بین خود همواره اختلاف شدیدی دارند و سالهاست در عراق بارزانی‌ها و طالبانی‌ها باهم اختلاف شدید داشته که زمانی به جنگ بینشان نیز منجر شد که البته تاوان آوارگی کوردها در جنگِ بینِ خود را ما تورک‌ها با چپانده شدن هزاران فراریِ کورد به «اورمو» در آزربایجان جنوبی دادیم که اکنون آوارگی‌شان یادشان رفته و با ادعاهای پوچِ ارضی آینده‌ی خود را در معرض خطر شدید قرار داده‌اند. تروریست‌های پ.ک.ک با حکومت خودمختارِ اقلیم کوردستان عراق اختلاف شدید داشته و مسعود بارزانی بارها خواهان ترکِ خاک عراق توسط تروریست‌های پ.ک.ک شده و بارها اعلام نموده این گروه تروریستی مانعِ اصلی دستیابی کوردها به حقوق خود در تورکیه می‌باشد. دو تا کورد اگر در جایی باشند مثل سگ و گربه به جانِ هم می‌افتند. کوردها اگر در تورکیه هم فعالیت حزبی دارند -که حزب اصلی‌شان عملاً شاخه‌ی سیاسی تروریست‌های پ.ک.ک می‌باشد- به دلیل برقرار بودن چارچوب دموکراتیک در تورکیه می‌باشد و گرنه کوردها به دلیل ستیزه‌جویی هرگز سنتِ مبارزه‌ی دموکراتیک را نداشته و قادر به پایبندی به قواعد آن نیز نیستند. «تروریسم» همواره جزو تفکیک‌ناپذیر مبارزه‌ی کوردها بوده و هست. عملیات‌های وحشیانه‌ی تروریستیِ کوردها پس از انقلاب ایران در آزربایجانِ جنوبی هرگز از یادها نخواهد رفت. حقی که از طریق «تروریسم» به دست آورده شود نمی‌تواند به غیر از «ظلمتِ استبدادِ مطلق» به جایی منتهی شود. شخصاً یک استقلال‌طلب آزربایجان جنوبی هستم اما با دستیابی به «استقلال» از طریق «تروریسم» مخالفم.