Skip to main content

Minelli گرامی،

Minelli گرامی،
آ. ائلیار

Minelli گرامی،
اگر من از نویسنده ای وقت بگیرم که با او صحبت کنم، و او ببیند آمده ام برای « پروپاگاند»-های مختلف، میگوید "ببخشید وقتی برای پروپاگاندهای مختلف شما ندارم". و صحبتش را با من قطع میکند.
اما وقتی ببیند در پی تبلیغات نیستم و حرف جدی دارم و در پی « فهمیدن و فهماندن » موضوعی هستم، با کمال میل با من سخن میگوید. سند این گفته مصاحبه هایی ست که با نویسنده ها وجود دارد. که نقد پیام نویسنده را مطرح کرده اند.
نمونه اش را اخیراً با « اودنیس» شاعر عرب زبان دیدیم.

واقعیت این است که اینجا بیشترافراد حرف جدی ندارند و مشغول پروپاگاندا هستند. و با این کار محیط گفت و گو را با میدان « دعوای حیدری-نعمتی» عوضی گرفته اند. و« امنیت و آزادی نویسنده و خواننده» را سلب میکنند. بنا براین درِ صحبت عملا بسته میشود.

طرح شدن موضوع مقاله نشان میدهد مشکل ما همه اش مسایل سیاسی نیست، بل مشکل نوشتن به زبان خود را هم داریم که کسانی به جد میکوشند آنرا مطرح کنند و راه نوشتن را هموار نمایند. بهتر است به این بخش از مشکل هم دقت شود. هدف از این مسایل هموارکردن راه قلمزنی به زبان مادری ست. هر موضوعی که کمک کند ما راحتتر و بهتر و درستتربه نوشتن پردازم جا دارد مورد بحث قرار گیرد. غرق شدن در بعد سیاسی ما را به جایی نمیرساند. ضروریست به زبان خود تا میتوانیم بنویسم و بخوانیم .
با شد که علاقمندان در این موضوع با مطالعه و جدیت شرکت کنند. و نطرات مختلف و متضاد را طرح نمایند شاید چیزهایی روشن شود. سئوال اساسی این است چگونه درست و مدرن بنویسیم؟ اینکه هر زبانی امکانات فراوان برای نوشتن دارد بدیهی ست اما اینکه چگونه راحت-درست- مدرن بنویسیم مسئله ی قابل بحثی ست.
میکوشم در فرصت های مناسب این موضوع را ادامه بدهم شاید به نتایج به درد بخوری رسیدیم.