سلام کيانوش گرامي

آيا واقعا اينطور است؟ شما خودتان چنين چيزي را اطلاع دست اول داريد؟
الفباي زندگي متمدنانه (خواه در دمکراسي ها يا در ديکتاتوري) تسلط انحصاري دولت بر اعمال خشونت است.

اهالي و ارتش کشور قانوني رسميت يافته در سازمان ملل که از سوي نيروي نظامي دولتي يا غير دولتي اشغال شده است، حق دفاع مسلحانه (و نه ترور عليه اهداف غير نظامي يا نظامياني که تسليم و خلع سلاح شده اند) را دارند.
اگر کشوري کنترل بر گوشه اي از کشور خود را از دست بدهد يا چنين ادعايي را بکند و آن گوشه به مکاني براي عمليات نظامي عليه کشور ثالثي تبديل شود، کشور مورد هجوم، حق پاسخ متناسب براي بي اثر کردن آن تهديد يا هجوم را خواهد داشت.
آيا به غير از اينها واقعا "مبارزه مسلحانه، حقی به رسمیت شناخته شده در سازمان ملل است."؟ مثلا مبارزه مسلحانه چريکها و مجاهدين در زمان شاه (يا فاراباندو مارتي، ساندرو لومنسو و...) از نظر سازمان ملل قانوني بود؟

خوش و خرم باش