Skip to main content

علی گرامی / با تشکر از نقد

علی گرامی / با تشکر از نقد
کیانوش توکلی

علی گرامی / با تشکر از نقد تان _اول از همه این جمله "مبارزه مسلحانه، حقی به رسمیت شناخته شده در سازمان ملل است." که بشکل کامنت نوشته بودم؛ عبارت کامل و درستی نیست . اینجانب با مبارزه مسحانه چریکی جدا از توده در همان مقطع سال 57 واع کرده ام و بعد ها هم در یادداشت های متعدد همواره یاد اوری کرده ام و طبعا با «مبارزه مسلحانه چريکها و مجاهدين در زمان شاه» هم مخالفم اما در تاریخ مقاطعی بود که ملت ها دست به مقاومت مسلحانه و یا دفاع مسلحانه زدند بطور مثال وقتی مورد تهاجم فاشیسم هیتلری و یا حمله تجاوز گرانه کشور بیگانه قرار گرفته اند. مگر غیر از این است که مقاومت و مبارزه مسلحانه مردم سوریه علیه دیکتاتوری بشار اسد مورد تائید سازمان ملل ا ست ؟مگر غیر از این است که هم اکنون بجز داعش و جبهه النصرت بقیه گروههای مسلح سوری یک طرف مذاکره سازمان ملل اند؟

بنابراین «کتابی» قضاوت نکنیم وقتی ملتی نه تنها انکار می شود بلکه مورد تهاجم و تجاوزمسلحانه قرار می گیرد، حق دارد از خود دفاع نماید. «سازمان ملل » سازمان مقدسی نیست و زیر تاثیر مستقیم تصمیمات ابر قدرت ها قرار دارد و بیانیه ها ، اعلامیه ها و تصمیمات اش، همیشه درست و عادلانه نیست .این سازمان تصممیات ظالمانه بسیاری در 70 سال گذشته گرفته است. با این وجود، سازمان ملل هم اکنون، مناسبات دولت ها را تنظیم کرده و در جهت حل مشکلات و بحرانهای کره خاکی ما ، کوشش می نماید ؛ هر چند «حق وتو» چند قدرت اتمی در سازمان ملل، دقیقا نقص حقوق بشرو منشا نا عدالتی های فراوان در تاریخ این سازمان بوده است.2- ولی دوست عزیز موضوع اینها نیست و اختلاف اصلی ، مسئله بمباران ارتش ترکیه علیه مواضع کردهای سوریه است که به گفته مقامات امریکا موثرترین نیرو در مبارزه علیه داعش هستند( جبهه سکولار ها و دمکراتهای سوریه شامل 40 هزار نیرو که بطور رسمی متحد اتئلاف ضد داعش در سوریه است) . چرا در این باره نظر نمی دهید؟ . 3_ بنده بارها نوشته ام که با ایدئولوژی و شیوه های مبارزاتی پ پ ک مشکل دارم ولی با این وجود مشکل اتنیکی ترکیه را نمی شود با حقوق شهروندی پاسخ داد 4_ بنظر من دولت اردوغان استراتژی غلطی در مورد داعش و سازمانهای افراطی اسلامی سوریه و همچنین قطع مذاکرات صلح با پ پ ک داشته است. من بعدا خواهم نوشت که اردوغان می توانست راه دیگری را طی می کرد که ترکیه اینچنین مورد نقد جهانیاان قرار نمی گرفت. ترکیه ای که تنها مدل دمکراتیک در بین کشورهای مسلمان خاورمیانه بود.