آقای توکلی من هم فکر می کنم که سیاست تحریم فقط زمانی نتیجه می دهد که اپوزیسیون نیرومندی وجود داشته باشد و اکثریت را به دنبال خودش داشته باشد ولی من میان تحریم و عدم شرکت فرق قائلم.
از طرف دیگر فرض را بر این بگیریم که اکثریت مجلس را اصلاح طلبان در دست داشته باشند. آیا قدرتمندتر از مجلس ششم عمل خواهند کرد؟ آیا فکر نمی کنید که در نهایت همه کارهای این مجلس با یک حکم حکومتی تقش بر آب بشود؟
شما می گویید که 7 میلیون از 22 میلیونی که رای نداده اند آدم بیخیال سیاسی هستند. اولا انقلاب بهمن نشان داد که همین آدمهای بیخیال در موقع خود نقش مهمی بازی می کنند. ثانیا بکر نمی کنید که در میان رای دهندگان هم همین اندازه آدم بیخیال وجود داشته باشد که فقط رای می دهند و برایشان چندان فرقی نمی کند که به چه کسی رای می دهند و همچنین آیا فکر نمی کنید که در میان رای دهندگان
به نظر من موضوع اصلی این است که اپوزیسیون باید با مردم رو راست باشد و به آنها دروغ نگوید. وظیفه اپوزیسیون این نیست که مردم را به وعده های جناحی از حاکمیت دلخوش کند چون بخوبی می داند که در نهایت امر، همه جناحها پای موجودیت نظام که در میان باشد کوتاه نخواهند آمد و در درندگی مسابقه خواهند گذاشت. به نظر من وظیفه اپوزیسیون این است که به مردم بگوید که از امامزاده اصلاح طلبان چراغی روشن نمی شود و معجزه ای نخواهد کرد.
پیروی در این راه به آسانی به دست نمی آید ولی باید سعی کرد و پیش رفت حتی اگر با شکستها همراه باشد . نباید به مردم امید واهی داد و خاک در چشمشان پاشید.
یادمان باشد که رای ندادن هم یک رای است و حق هر شهروند.