Skip to main content

کوردها خود را در آتشِ «افراطی

کوردها خود را در آتشِ «افراطی
Anonymous

کوردها خود را در آتشِ «افراطی‌گری»، «خشونت‌طلبی» و «ستیزه‌جویی» خودشان می‌سوزانند. هر کسی خربزه می‌خورد باید پای لرزش هم بنشیند. «مسئله‌ی کورد» ریشه در فرهنگ کوردی دارد که به «تروریسم» منجر شده است. قدرت‌های جهانی با شناخت از فرهنگ زیاده‌خواهانه‌ی کوردی آنان را «گوشت دمِ توپ» برای مقابله با داعش نموده‌اند اما موقعی که غائله‌ی داعش خوابید تاریخِ مصرف کوردها هم به اتمام خواهد رسید. کوردها هرگز با «تروریسم» به جایی نخواهند رسید و دستاوردشان فقط به کشتن دادنِ مردمِ بیچاره‌ی کورد و به خرابه تبدیل نمودن مناطق کوردنشین خواهد بود.

عدمِ واقع‌بینی بزرگترین نقیصه‌ی کوردها می‌باشد. چون کوردها کلاً دنیا را با «عینکِ کوردی» می‌بینند نمی‌توانند واقعیت‌ها را آنطور که هستند ببینند. آن «کوردستان بزرگِ پان کوردیستیِ خیالی» که از خلیج تا مدیترانه امتدادش داده‌اند تا 1000 سال دیگر هم قابل تحقق نخواهد بود

اما کوردها به دلیل ناتوانی از درک واقعیت همواره دنبال این «سراب» دویده و خود را به کشتن خواهند داد. کوردها اگر در عراق هم به یک حکومت خودمختارِ نصفه و نیمه دست یافته‌اند به دلیل لطفِ آمریکا در ساقط نمودن صدام بوده است و گرنه تا قرن‌ها نمی‌توانستند خونمایی نمایند.

در تورکیه در سال 2013 فرصت مناسبی برای کوردها پدید آمد تا در چارچوب بسته‌ی اصلاحات دموکراتیک بتوانند به برخی حقوق ملی خود دست یابند اما چون کوردها زیاده‌خواه بوده و نمی‌توانند پایبند به رعایت قواعد دموکراتیک باشند در همان حین که لایحه‌ی اصلاحات دموکراتیک در پارلمان کبیر تورکیه مورد بررسی قرار می‌گرفت همین «بازهای به اصطلاح آزادی کوردستان» که گویا به علت عقب‌نشینی پ.ک.ک از ایده‌ی خیالیِ کوردستانِ بزرگ از آن جدا شده و کوردها اکنون به آنان افتخار می‌نمایند که در تورکیه دست به عملیات تروریستی زده اند، به علت مخالفت با اصلاحات دموکراتیک در شهرها با دست زدن به ترور به مردمِ عادی حمله نموده و محلات را به آتش می‌کشیدند که شوریِ آش آنچنان زیاد شد که پ.ک.ک به آنان هشدار داد که در صورت متوقف ننمودن حملات بر علیه آنان وارد جنگ خواهد شد. در ادامه حملات تروریستی خود پ.ک.ک در تورکیه سبب شد که از سال قبل آتش‌بس برقرار شده متوقف شده و با اعلام دولت تورکیه برای ریشه‌کن کردن «تروریسم» روند صلح که می‌توانست به جای خوبی منجر شود عقیم ماند.

این حماقت محض می‌باشد که در مقابل تورکیه که دارای یکی از قدرتمندترین ارتش‌های جهان می‌باشد در چند شهر و روستای کوچک مرزی به زورِ «تروریسم» خودمختاریِ کوچکی برقرار نمایی اما پ.ک.ک به دلیل «حماقت» دست به چنین اقدام ابلهانه‌ای زده بود.

کوردها با این روندی که پیش می‌روند در «تورکیه» به هیچ جایی نخواهند رسید و هر چقدر بیشتر بر طبل «تروریسم» بکوبند بیشتر سرکوب شده و مردم بیچاره‌ی کورد را هم در آتشِ حماقت خود خواهند سوزاند.

....