سالام الیکیم (1)

وقتی احساساتتان جریحه دار می شود روشنفکری‌تان، مدنیت‌تان و سوادتان همه دود هوا می گردد، از شرف طرف مقابلتان برای کوبیدنش استفاده می کنید.
جمهوری اسلامی ایران و چشمان خشمگین و کینه جوی دشمنان آزربایجان وقتی شماها را دارد چه واهمه‌ای خواهد داشت از حرکت ملی آزربایجان ؟
روشنفکران هم کیش من، شماها که امروز قاضی پور را پیراهن عثمان کرده اید، دیروز وقتی در تهران جوانان اورمیه از دشمنان کتک خورده بودند و خون از سر و صورتشان می ریخت، به جد و آبادتان اهانت شده بود ، چه کسی مانند قاضی پور فریاد می‌کشید؟
وقتی حرف زبان مادری بود، وقتی درد دریاچه‌ی اورمیه بود وقتی کردها در دل اورمیه میدان می خواندند چه کسی از دهها نماینده آزربایجان مانند قاضی پور فریاد می کشید ؟
چه زود فراموش می کنید، چه زود خودتان را در چهارچوب قانونهای انسانی اروپا قرار می دهید ؟
شاید من از مدینه فاضله ای که شما در انجا بودید یا هستید نیامده ام ، من از کشوری آمده ام که از بدو ورود به مدرسه فحش یادم میدادند، درسهایم هر روز اول صبح بعد از کلی مرگ بر گفتن و فحش دادن . نفرت یاد گرفتن شروع می شد.
من از کشوری آمده ام که مردهایش برای خالی کردن عصبانیت خود و کوبیدن طرف مقابل از خواهر و مادر و از آلات جنسی خواهر و مادر طرف مقابل مایه می گذاشتند.
من از جامعه ای آمده ام که روشنفکرانش با دیدن یک دختر با یک پسر هزاران فکر ناجور از ذهنشان خطور کرده و تا به چند نفر قضیه رو تعریف نمی کردند راحت نمی شدند.
من از جامعه ای آمده ام که زنانشان حتی بیشتر از مردانشان حق همدیگر را ضایع می کردند و آنوقت همیشه از مردانشان می نالیدند.
شماها هیچ نمی اندیشید که اگر اورمیه و آزربایجان دست تروریست‌ها بیفتد دیگر کسی به اشک چشمتان هم نگاه نخواهد کرد، امروز قاضی‌پور در مقابل چنین اشخاصی قرار گرفته است.
امروز بسیجی ها ، حوزه های علمیه ، اطلاعات ، مانقوردها و خودفروخته هایی مانند آذری ها در تبریز ، پان ایرانیستها ، سلطنتی ها با آب و تاب به کوبیدن قاضی‌پور و در نتیجه برعکس نشان دادن ماهیت حرکت ملی به دنیا از هیچ فرصتی نمی گذرند و شما ها نیز همچنین.
در مجلس نماینده‌ی زنی از شوهرش کتک می خورد، نماینده های فارس رکیک ترین کلمات را به هم ارزانی می کنند، از رهبر مملکت گرفته تا بی سوادش با توهین و فحاشی به هم هجوم می آورند؛ گویا ایران همه گل و بلبل است و همه جا قانون و عدالت فرمان می راند و ناگهان قاضی‌پوری با حرفهایش فرهنگ این مدینه زیبا را بر باد می دهد و وای بر ما که هنوز همان بازیچه های زمان انقلاب و جنگ مثلا تحمیلی و 22 بهمنی‌ها هستیم.
قاصی پور تنها نماینده ی جسوری است که در طی این چند سال حساس آزربایجان حرف دل ملت را بر زبان آوره است، ما همیشه گفته ایم اگر گوشتش را بخوریم استخوانش را نمی اندازیم ولی امروز همه این ها برعکس شده است.
درد زیاد است ، منادی باسواد تا به امروز چه گلی به سرتان زده است ؟ پزشکیان قهرمان امروز در سایه همین قاضی‌پورها در آستانه انتخابات در مجلس جسارت سخنرانی پیدا می کند و شما حداکثر تا نوک دماغتان را می بینید.
قاضی پور شاید فردی است ساده و سواد آکادمیک بالایی هم ندارد، همان است که می بینیم اما همان شخص است که فعالان توانسته اند در کنارش بنشینند و دردهایشان را بگویند.
البته و صد البته هدف من دفاع از قاضی پور نیست ، قاضی پور یکی از هزاران نماینده‌ی همان مجلس است که هزاران مشکل دارند، اما هر چه باشد از هزاران نماینده سودجو و روباه صفت بهتر است.
امروز خود را سرباز ولایت می خواند، بخواند و چه بسا اگر کسی مانند من مورد آماج نقشه های شوم اطلاعات قرار می گرفت می دانست که با آن دولت کار کردن چه قدر سخت و خطرناک است باید در دهانت رهبر باشد و الله و اکبر تا بتوانی در
ادامه دارد....