-ممنون از توجه نوذری گرامی

متاسفانه بیشتر قلمزنان ما مجبورند بدون ادیتور کار کنند.، کسی یا کسانی را ندارند که « نوشته به صورت کار جمعی » بیرون داده شود. مثلا مثل باکو. ادبیات و هنر در حقیقت یک کار جمعی ست ، در عین حال که فرد تولید میکند. ولی در زمینه های ادیت و نقد و غیره از دیگران بهره میگیرد؛ که ما فاقد این امکانات هستیم. کار صد درصد فردی هم البته که مشکلات زیادی دارد.
از مشکلات ترسی ندارم. نه ادعای ادیب بودن دارم و نه شاعر بودن. میکوشم خواننده ی علاقمند مطالبی به زبان خودش بخواند شاید بهترش را بنویسد. و این هدف من است.
مرتب روی شعر کار نمیکنم. شعر و ادبیات بخش دوم کار من است و گاهی به آنها می پردازم. چیزهای منتشر شده را در فرصتهای مناسب به اجبار خودم باز بینی میکنم تا با حد اقل اشکالات دوباره منتشر شود.
در ترکی کلمات مختلفی داریم که با زمان های فارسی کم و بیش متفاوت اند:
istəsən- istərsən-istəyirsən-istəyərsən و مانند اینها- در لهجه های مختلف - و حالتها و زمانهای گوناگون داریم که با فارسی گاها جور در نمیایند.
بهرحال زبان فارسی مسئله من نیست.