ادامە،،،،،،مقاومت برای
Anonymous
ادامە،،،،،،مقاومت برای خودمدیریتی تمامی ماسکها را از صورت کریه حاکمیت آ.ک.پ برداشت. افشا شد که 13 سال است جنگ ویژه را علیه کردها دامن میزنند. همکاریهای انجامشده کنونی هم برای اثبات این مدعا که آ.ک.پ چگونه قدرتی در دشمنی با خلق کرد است, کافی میباشد. مگر دشمنیای آشکارتر این این وجود دارد؟
چرا کودکان کردها را برده و به کمپهای دولتی میسپارند؟ پاسخ به این پرسش شفاف است: برای اینکه نسلی از آنها در کشور بسازند. معنای این امر در ترکیه این است که آن کودکان کردبودنشان را انکار کنند و ترک شوند. یعنی مبدل شدن به یک ملت که تمامی کثرتها و تفاوتهای آن نابود شده باشد. چهبسا تلفظ کلمه کردستان از سوی پارلمانتاران جرم محسوب میشود. آشکارا در پارلمان میگویند چنان منطقهای وجود خارجی ندارد و نشان میدهند که دارای درکی اشغالگرانه و انگارگرایانه هستند. کردستان, جایی است که خلقی در آن بسر می برد, یعنی وجود یک میهن. خلقی که میهن نداشته باشد, بیهویت است. دولت با میهن تفاوت دارد. اصطلاح کردستان به معنای دولت نیست. کردستان در اصل اصطلاحی سیاسی نیست, اصطلاح و مفهومی جامعهشناسانه میباشد. عثمانیها, ایرانیان و دیگر دولتها جایی که کردها در آن سکونت دارند را کردستان مینامند. آنکه برای نخستین بار از اطلاح کردستان استفاده کرد , پادشاه سلجوقیان, ملکشاه است. اما در ترکیه چنان انکارگری وجود دارد که وقتی در پارلمان کلمه کردستان از سوی پارلمانتاری تلفظ شود, پارلمانتاران و یا وزیران به پا خاسته و خشمگینانه میگویند چنین مکانی وجود ندارد.
جرم دانستن شرکت در مراسم خاکسپاری پیکر جوان کردی که در جنگ جان باخته, تخریب شهیدگاهها, به آتشکشیدن جنازههای جوانان و میهندوستان کرد, گسترش موج فاشیسم و سرکوب و ضرب و شتم «توگبا حزر» پارلمانتار عضو حزب ه.د.پ در وان همه و همه نتیجه سیاستهای قتلعامگرانه دولت ترکیه است. هر چیزی به کردها ربط داشته باشد را یا نیست میانگارند و یا آن را دلیل جرم میبینند. این وضعیت اثبات میکند که کردها در مبارزه برای حفظ موجودیت و عدم نابودی قرار دارند.
از کردی که هویت خود را انکار نمیکند تا بر سد به کردی که با آرای مردم به پارلمان ترکیه رفته, علیه همه نسلکشی فرهنگی انجام میگیرد. تخریب و به آتشکشیدن منازل در شهرها, جداساختن کودکان از مادران درحالی که از زیر آوارها خارج گردانده میشوند بطور کامل حمله برای نسلکشی است.
به همین دلیل باید علیه سپردن کودکان کرد به کمپ های دولتی و سلب مصونیت پارلمانی از «توگبا حزر» پارلمانتار کرد, نارضایتی شدید نشان داده شود. چنین عملکردها و سیاستهایی به هیچوجه نباید پذیرفته شود. حاکمیت آ.ک.پ گام به گام میخواهد ملت کرد را در وضعیتی قرار دهد که نتواند علیه آنها بشورند و آنها را تسلیمپذیر میسازند. لذا تمامی نارضایتیها باید در این چارچوب باشد».
جرم دانستن شرکت در مراسم خاکسپاری پیکر جوان کردی که در جنگ جان باخته, تخریب شهیدگاهها, به آتشکشیدن جنازههای جوانان و میهندوستان کرد, گسترش موج فاشیسم و سرکوب و ضرب و شتم «توگبا حزر» پارلمانتار عضو حزب ه.د.پ در وان همه و همه نتیجه سیاستهای قتلعامگرانه دولت ترکیه است. هر چیزی به کردها ربط داشته باشد را یا نیست میانگارند و یا آن را دلیل جرم میبینند. این وضعیت اثبات میکند که کردها در مبارزه برای حفظ موجودیت و عدم نابودی قرار دارند.
از کردی که هویت خود را انکار نمیکند تا بر سد به کردی که با آرای مردم به پارلمان ترکیه رفته, علیه همه نسلکشی فرهنگی انجام میگیرد. تخریب و به آتشکشیدن منازل در شهرها, جداساختن کودکان از مادران درحالی که از زیر آوارها خارج گردانده میشوند بطور کامل حمله برای نسلکشی است.
به همین دلیل باید علیه سپردن کودکان کرد به کمپ های دولتی و سلب مصونیت پارلمانی از «توگبا حزر» پارلمانتار کرد, نارضایتی شدید نشان داده شود. چنین عملکردها و سیاستهایی به هیچوجه نباید پذیرفته شود. حاکمیت آ.ک.پ گام به گام میخواهد ملت کرد را در وضعیتی قرار دهد که نتواند علیه آنها بشورند و آنها را تسلیمپذیر میسازند. لذا تمامی نارضایتیها باید در این چارچوب باشد».