آقای فطانت
1- «شما کتابی نوشته‌اید و در آن به صراحت اعلام کرده‌اید که کرامت دانشیان برنامه گروگانگیری فرح دیبا و رضا پهلوی را با شما مطرح کرده و از شما خواسته است که برای تهیه سلاح به او کمک کنید. شما هم این خبر را به "آرمان"، کارمند ساواک شیراز اطلاع می‌دهید و از او قول می‌گیرید که بیشتر از 6 ماه تا 2 سال حبس به دانشیان ندهند! نیت شما هم این بوده که دانشیان در زندان متنبه شود!»
2- «شما و منبع ساواک در جریان دستگیری دانشیان و دیگران بوده‌اید و باعث دستگیری گروه شده اید، این واقعیتی است که خودتان به آن اذعان دارید و یک "اتهام" نیست.»
3- اما اکنون می نویسید که جواب « آری -نه» نمی توانید بدهید!
4- مسئله، انجام یک «عمل» است. آیا شما این «عمل» را انجام داده اید یانه؟ بدون توجه به نیتها. پاسخ از کتاب شما « آری» ست.
5- در علم «عمل» ، نیت، نظر سیاسی، و غیره نمی توانند « داخل» شوند.
برای « انجام و عدم انجام عمل » دو حالت وجود دارد :1- لیوان را من روی میز قرار داده ام. 2 -لیوان را من روی میز قرار نداده ام.
6- پاسخ «نمی توانم آری یا نه»بگویم از نظر «قضایی» جواب نیست. و « گریز» از پاسخ است. در هیچ جایی جواب شما نمی تواند مورد توجه قرار گیرد. شما ناچار هستید انتخاب بکنید « عمل را انجام داده اید یا انجام نداده اید؟»
7- من با توجه به پاسخهای قبلی شما می بینم که «به صراحت اعلام کرده‌اید که کرامت دانشیان برنامه گروگانگیری فرح دیبا و رضا پهلوی را با شما مطرح کرده و از شما خواسته است که برای تهیه سلاح به او کمک کنید. شما هم این خبر را به "آرمان"، کارمند ساواک شیراز اطلاع می‌دهید و از او قول می‌گیرید که بیشتر از 6 ماه تا 2 سال حبس به دانشیان ندهند! نیت شما هم این بوده که دانشیان در زندان متنبه شود!»
این نشان میدهد شما « عمل را انجام داده اید». « عملی که موجب دستگیری دانشیان و دیگران» شده است.
اینکه عمل شما «درست و نادرست و خوب و بد و اخلاقی و غیر اخلاقی و نیت خیر و بد داشته » مسایل جنبی ست.