درود بر آقای توکلی که با شمعی که افروخته اند هر روز زوایای بیشتری از تاریخ معاصر ایران روشن میشود. و درود به آقای فطانت که با شجاعت و متانت نه تنها به خطاهایش اعتراف بلکه از اشتباهت گذشته عذرخواهی میکند و با شجاعت تمام از دیگرانی که زنده هستند و بخشی از این ماجرا بوده اند میخواهد تا حقیقت و برداشت خود را بگویند، قضاوت با تاریخ. بحث سر این مسئله میباشد. اینکه عمل این گروه عمدتاً روشنفکر با این حرکت سیاسی انقلابی درست بوده یا نه مورد بحث نیست همینطور که عمل آقای فطانت و نقش او در این ماجرا مورد بحث نیست، آقای فطانت به همه چیز اطراف کرده است. آیا دیگران نیز همین شجاعت را دارند؟ مطمئناً خیر. آنها توضیحی از مسئله و ماجرا را میدهند که باب طبع خودشان باشد و با هویت چپی و انقلابی خویش همخوانی داشته باشد. آنها هیچ وقت روشنفکر نبوده اند و تا زمانی که خارج از چهار چوب فکری سابق سیر و سفر نکنن
درود بر آقای توکلی که با شمعی
درود بر آقای توکلی که با شمعی
Anonymous