از همین سیدی در رابطە با

مگر صد سال پیش که آن دو دیپلمات در لندن و پاریس نشستند و مرزهای ترکیه و عراق و سوریه را به میل خود کشیدند، هیچ کدام نظر
مگر آن زمان که برای هر پاره‌خط آن مرزها، تنها و تنها منافع انگلیس و فرانسه لحاظ شده بود، کسی منتظر به رسمیت شناختن شما ماند؟
مگر آن زمان که حافظ اسد و فرزندش شما را از حقوق ملی و زبان مادریتان محروم کرده بودند و حاضر نبودند حتی شناسنامه برایتان صادر کنند، آمریکا اعتراضی کرد؟
مگر سال ٢٠٠٤ که شما در قامیشلو سقوط صدام و فدرالیسم عراق را جشن گرفتید و جشنتان را با سرکوبی خونین به عزا بدل کردند، ایران گفت که قیامت می شود؟
مگر همین چند سال پیش که اپوزیسیون فاسد سوریه و ارتش مثلا آزادش حاضر نبودند واژه عربی را از عنوان 'جمهوری عربی سوریه' بردارند، ترکیه ایرادی بر آنها گرفت؟
تازه، شما که هنوز مرزها را تغییر نداده‌اید، تنها سعی کرده‌اید در درون همان مرزها، شرایط را اندکی انسانی و قابل تحمل کنید. کسانی که تحمل این اندک اصلاحات در درون ساختاری مریض و پر از تعفن صد ساله را ندارند، همان حقشان است که قیامت را ببینند.
هنوز معلوم نیست قیامت آنها چگونه باشد، اما کاملا معلوم است جهنمی که صد سال است با اصرار بر حفظ این مرزهای جعلی ایجاد کرده‌اند چگونه است. صد سال است کشتار و نسل کشی و انفال و انکار و شیمیایی شدن و هزاران مصیبت درون این مرزها روی داد، برایشان قیامت نشد، حال که مردمانی می‌خواهند درون همین مرزها شرایط سیاسی خود را اندکی بهبود بخشند، برای آنها قیامت شده است.
مهم نیست آنها چه فکر می‌کنند، مهم شمائید که با مبارزات خود، هم جهانیان را به تحسین وا داشته‌اید، هم هراس در دل مرتجعین شیعه و سنی و نژادپرست افکنده‌اید.
مهم نیست دولت ساقط و اپوزیسیون فاسد و دو قدرت فاشل و یک ابرقدرت مستاصل، مخالف شما باشند. مهم این است که شما خواستنتان را توانسته‌اید.
امسال، به جای همتبارانتان در ترکیه هم، نوروز را جشن بگیرید و در این بهار آزادی‌، یاد شهیدان همه کردستان را گرامی بدارید.
مبارکتان باد. خدا و طبیعت یارتان باد.