Skip to main content

مسعود گرامی

مسعود گرامی
دكتر عبدالستار دوشوكي

مسعود گرامی
من بنوبه خویش انتقاد جنابعالی را وارد می دانم و آن را می پذیرم. صحبت های جنابعالی را انتقاد نمی دانم بلکه یک حقیقت تلخ است که باید آن را پذیرفت و در رفع آن تلاش کرد. اگرچه در مقایسه با بقیه فعالان خود را کمترین و کوچکترین می دانم. بهرحال اینگونه است. خوشبختانه بسیاری از رسانه های تصویری و صوتی و همچنین سایت ها، از خبرنامه گویا گرفته تا بی بی سی و نشریه کار تا سایت راه کارگر و خودنویس و ایران پرس نیوز و پیک ایران و اخبار روز و رادیو کوچه و روزنامه انقلاب اسلامی و ایران گلوبال و عصر نو، پژواک ایران و کیهان لندن و نهاد مردمی و مهر و کمپین فعالین بلوچ و استمان و العربیه و گزارشگران و روشنگری و شهروندیار و ملیون و برخی از سایت های بلوچی و کردی و سایت خبری اهل سنت و تریبون و خیلی از سایت های دیگر مقالات این حقیر را منتشر می کنند. ولی مثلا سایت کنگره ملیت های ایران فدرال هرگز

مقالات من در مورد حقوق ملیت ها را منتشر نمی کند، که بنده از آنها گله ای ندارم چون صلاح مملکت خویش خسروان دانند و هر کسی آزاد است سایت خود را طلق شخصی خود بداند و هر مطلبی را بخواهد منتشر بکند یا نکند. در مورد این تفرقه و پراکندگی و بقول شما تکروی و عناد بیمورد و خودپسندانه و هژمونی طلبی و نقش احتمالی "دیگران" و سربازان گمنام امام زمان در بین ملیت ها می توان کتابها نوشت. البته این بیماری کل اپوزیسیون هم است ولی شوربختانه در بین ما بسیار حادتر است. باید خاضعانه اعتراف کنم که راه علاج آن را نمی دانم. با اینحال دردِ مارا ناله و نفرین نباشد چاره ساز.