با دیکتاتوری در هر شکل آن و

که خود، در نیمه های سال نود سدۀ میلادی گذشته با ایشان دیدار داشتم.
بر این باورم حزب کمونیست کارگری، نخستین حزب از نوع کمونیستی در ایران و شاید جهان است که به آزادی های شخصی احترام گذاشته و احترام می گذارد.
مخالفت من با دیکتاتوری پرولتاریا و از جمله مخالفت با دیکتاتوری پرولتاریای اعلام شده از سوی حزب کمونیست کارگری، دال بر این نمی شود که بر یک واقعیت چشم بپوشم.
بر این باورم در دورانی که آقای منصور حکمت (ژوبین رازانی) رهبری این حزب را بر عهده داشت، راه های بسیار دشواری برای به رسمیت شناختن آزادی های فردی انسان در همۀ زمینه ها، تاکید می کنم در همۀ زمینه ها گام زده شد.
بر این باورم که حزب کمونیست کارگری که خانم مینا احدی یکی از رهبران آن است، به حقوق انسان ها در برگزیدن نوع و روش زندگی خود باور دارد.
در کشوری زندگی می کنم که تا به امروز پناهندۀ به آن هستم. بدین خاطر در امور داخلی این کشور تا هنگامی که شهروندش نشدم، دخالت نمی کنم.
خانم مینا احدی از آنجا که شهروند جمهوری فدرال آلمان است، حق دارد در بارۀ مسایل جاری در این کشور، نه تنها دیدگاه هایش را بگوید که برای حل این گونه مسایل دخالت کند.
دیدگاه های خانم مینا احدی در بارۀ برنامه ساز شبکۀ دوم تلویزیون آلمان و دفاع از آزادی های وی را باید به فال نیک گرفت.
دفاع خانم مینا احدی از برنامه گذار تلویزیون آلمان را جدای همۀ دیدگاه های دیگر مینا احدی باید مورد بررسی قرار داد.
خلط مبحث نباید کرد!
مخالفت من با کمونیسم، دیکتاتوری پرولتاریا و اندیشه هایی همانند دال بر این نمی شود که من از خانم مینا احدی و خواستۀ بر حق ایشان در برچیدن بند 103 از قانون جزایی و کشوری جمهوری فدرال آلمان پشتیبانی نکنم.
بند 103، از آنجا که همۀ پادشاهان اروپایی، در هنگامۀ تصویب آن از یک خانواده بودند، به قانون جزایی و کشوری آلمان(پروس) افزوده شد.

برای واپسین بار در بیست و ششم ماه مارس سال 2010 خانم مینا احدی را در شهر "بُن" (آلمان) دیدم و با ایشان گفتگویی رادیویی داشتم.
پیوند این گفتگو در نشانی زیر:

https://www.youtube.com/watch?v=_bY1YVXBiFs

کیانوش رشیدی قادی
سی و یکم فروردین ماه سال 7038 میترایی