دوست شوونیست ما " تبریزی"بار

فردوسی در بیتی از اشعارش از کلمه فارسی استفاده میکند: بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی و در بیت دیگری عبارت فارسی دری را بکار می برد : بفرمود تا پارسی دری نوشتند و کوتاه شد داوری ناصر خسرو علوی قبادیانی در یک شعر زیبائی در نکوهش مدیحه سرائی از اصطلاح دری استفاده میکند : من آنم که در پای خوکان نریزم مر این قیمتی لفظ در دری را حافظ شیرازی در بیتی از غزلیاتش عبارت پارسی را به کار می برد که فارسی معرب آن است : شکر شکن شوند همه طوطیان هند زین قند پارسی که به بنگاله میرود و در بیتی دیگر از کلمه دری بهره می برد: ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه که لطف طبع و سخن گفتن دری داند چنانکه مشاهده میشود در ادبیات و شعر فارسی عبارت دری و فارسی هر دو یک معنا دارد و فرقی بین آنها نیست . آقای " تبریزی " " زبان شناس" اما بطور من در آوردی حکمی صادر می کند و بکار بستن عبارت فارسی بجای دری را اشتباه میداند. این خود از مضرات حکم صادر کردن های غلط انداز و نا روا می باشد . در مورد مساله ملی و ستم ملی هم " تبریزی " همچنان علاقه دارد که اظهار فضل کرده و احکام قاطع صادر کند . بدون اینکه ملتفت باشد این احکام کوچک ترین رابطه ای با واقعیت ها ندارد و از ریشه و بن غلط می باشد. ایشان می گویند بکار بستن عبارات ملت ، چند ملیتی و کثیر المله در مورد ایران همه بیخود و غلط است و " سخن گفتن از ستم ملی در ایران برابر است با کشک!" این ها احکام قاطعی است که این "دانشمند" مسائل مربوط به مقوله ملت و ملی ، صادر میکند. احکامی کاملا نادرست و شوونیستی به منظور توجیه ستم ملی در ایران . باید از این "تبریزی" همه چیز دان پرسید اگر در ایران ستم ملی وجود ندارد پس چرا در مدارس کشور و در همه امور اداری فرهنگی و ارتباطاطی در آذربایجان ، کردستان، بلوچستان و در سرزمین های عرب نشین و ترکمن نشین کشور به جای استفاده از زبانهای بومی زبانی تحمیلی - زبان فارسی- مورد استفاده قرار میگیرد. اگر " تبریزی، تنها به همین جنبه وجود ستم ملی در ایران جواب دهد، بسیار ممنون خواهم بود .