Skip to main content

دوستان گرامی، من باورمند به

دوستان گرامی، من باورمند به
تبریزی

دوستان گرامی، من باورمند به تک میهنی (اینترناسیونالیسم) هستم و زبان برای باورمندان به تک میهنی ابزاری برای پیوند میان انسان ها و ابزاری برای پیام رسانی است و جز این هیچ ارزش دیگری ندارد و سخن گفتن به یک زبان ویژه نشانه برتری هیچکس بر دیگری نیست! زبان کاربردی هفتاد میلیون ایرانی هم اگر فارسی یا ترکی یا عربی یا انگلیسی یا روسی یا ماندارین یا فرانسوی یا اسپانیولی یا ایتالیائی و یا هر زبان دیگری باشد می تواند باشد و دیدگاه من درباره زبان ها بی سویانه است اما چون زبانی که به نادرست (فارسی) نامیده می شود و نام درست آن (دری) است هم اکنون زبان کاربردی هفتاد میلیون ایرانی است من نه برای فسیل هائی که در فرامرز و در اروپا و آمریکا نشسته اند و از بس خورده و نوشیده اند که از سیری دارند می ترکند بلکه برای جوانان کم سن و سال و ساده دلی که پژوهش های ژرفی در این زمینه ها نداشته اند ناچارم .....

..... چند نکته را روشن کنم: نخست آن که ما زبانی به نام (فارسی دری) نداریم! زبان پارسی زبان مادها و پارس ها و هخامنشیان و کسانی مانند کوروش و داریوش بوده و اکنون از میان رفته است و هیچکس در هیچ کجای جهان به این زبان سخن نمی گوید و زبان پارسی در گروه زبان های مرده جای دارد! می توان گفت که کمابیش دنباله و دگرگون شده زبان پارسی زبان کردی است و کورش و داریوش اگر زنده شوند با زبانی که کمابیش مانند زبان کردی است با ما سخن خواهند گفت نه با زبان مردم تهران! پس از تازش اسکندر و یونانی ها به ایران و از میان رفتن شاهنشاهی هخامنشی و برپائی فرمانروائی سلوکیان که یونانی بودند تا دیرگاهی زبان یونانی زبان کاربردی در ایران بود، پس از آن بخشی از پارت ها که گروهی ایرانی بودند و اشکانی نامیده می شدند به فرمانروائی یونانی ها پایان دادند و شاهنشاهی اشکانیان را برپا کردند، از زمان فرمانروائی پادشاهان اشکانی زبان کاربردی در ایران زبان (دری) شد که زبان اشکانیان بود و زبانی که هم اکنون به نادرست (فارسی) نامیده می شود و نام درست آن (دری) است به جای مانده از زمان اشکانیان است! پس از به روی کار آمدن پادشاهان ساسانی زبان کاربردی مردم ایران همچنان (دری) بود اما زبان (پهلوی) که زبان ساسانیان بود و ناهمسانی چندانی هم با زبان (دری) نداشت زبان درباریان ساسانی بود. ***** شاید کسانی بپرسند که اگر نام زبان کاربردی ایرانیان (دری) است گذاشته شدن نام (فارسی) به روی این زبان برای چیست؟ پاسخ آن است که پس از برپائی شاهنشاهی هخامنشی مردم ایران سرزمینشان را (ایران) می نامیدند اما چون هخامنشیان از تبار (پارس) بودند یونانیان به جای (ایران) می گفتند: (پرس) و به جای (تخت جمشید) می گفتند: (پرس پولیس) یا (پارس شهر) و عرب ها به جای (ایران) می گفتند: (فارس) و به جای دریای (کنگار) که نامی بود که از زمان فرمانروائی سومریان بر روی آن دریا گذاشته شده بود می گفتند: دریای (فارس) که هم اکنون آن دریا خلیج فارس نامیده می شود! پس از پیدایش دین اسلام و تازش مسلمان ها به ایران چون بسیاری از تازندگان مسلمان عرب بودند و زبان مردم ایران را که آن را سرزمین (فارس) می نامیدند نمی فهمیدند زبان مردم ایران را (فارسی) نامیدند و از آن زمان نام نادرست (فارسی) بر روی زبانی که نام درست آن (دری) است به جای ماند! همچنان که ما زبانی به نام زبان (یمنی) نداریم و زبان مردم یمن (عربی) است و یا ما زبانی به نام زبان (کانادائی) نداریم و زبان مردم کانادا (انگلیسی) است هنگام تازش مسلمان ها به ایران نیز زبانی به نام (فارسی) نبود و نام آن زبان (دری) بود! به هر روی نام درست زبانی که هم اکنون به نادرست (فارسی) نامیده می شود (دری) است و ما زبانی به نام (فارسی دری) نداریم! سخن کوتاه، زبان پارسی زبان هخامنشیان بود که اکنون از میان رفته است و زبان دری زبان اشکانیان بود که اکنون زبان کاربردی ایرانیان است! ***** بر پایه پژوهش های شاهنامه شناسان این چام که در آن آمده است: (بسی رنج بردم در این سال سی / عجم زنده کردم بدین پارسی) سروده فردوسی نیست!