برای همدردی و همبستگی برای

برای همدردی و همبستگی برای همه خودمان متاسفم. این کاروان نادانی با بیرق سیاه و سرخ در دست اواره و درمانده کورمال کورمال هنوز به بیراهه رفتن خود برای رسیدن به کعبه امال خیالی ادامه میدهد .این شعر سعدی هنوز زمزمه شب و روز همه میهن پرستان ایرانی است .
گر چه دانی که نشنوند بگوی /
هرچه دانی ز نیک خواهی و پند/
زود باشد که خیره سر بینی /
به دو پای اوفتاده انـــــدر بند /
دست بر دست زند که دریــــغ/
نشنیدم حدیث دانشـــــــمند/