اقای لوائی ارجمند. خوشحالم که

اقای لوائی ارجمند. خوشحالم که چنین فکر میکنید به آنچه نوشته اید احترام میگذارم. من اگر باور کنید حتی یکبار در زندگی خود نیندیشیده ام که فارس هستم یا ترک یا کرد. من انسانی هستم که روی خاکی که ایران نام دارد زاده شده و تا 29 سالگی این خاک و پس از آن مهر این خاک مرا پرورده. کودکی من با بلوچها در بلوچستان و نوجوانی من در سیستان و مرکز ایران و دشت کویر گذشت . من دو خواهر ناتنی دارم که از سوی مادر آذری یا ترک هستند. سال 60 وشصت و یک در پناه کردها در کردستان زیستم و هفت سال فرزند مرا یک خانواده تبریزی ترک مثل پلک چشم خود نگهداری کرد. من این چنین ایران و مردم ایران را میشناسم ودر عصری که باید انسانیت در هم آمیزد نه از پان فارسیسم و نه پان ترکیسم خیری احساس نمی کنم. بحث در این باره زیادست امیدوارم بتوانیم علیرغم اختلاف نظر برادرانه و رفیقانه حرفهایمان را بزنیم. برای رفع ستم ننگین ملی و برای آزادی