با هر بار خواندن مقالات جناب

در ظلمت شبانه دجالان حاكم ، به سوى شعله هاى مصنوعى و متعفنى .١. راهنمايي مى كنند كه نه تنها بال و پر پروانه هاى عاشق نور را مى سوزانند. بلكه اميد پرواز و رهايي از ظلمت شبانه شب سياه و ظلمانى را هم از بچه پروانه ها مى گيرند. مگر نه اينكه نسل سوخته پروانه ها ، شاهد سوختن بال و پر نسل نسل سوخته شده است .با تاسف هنوز شاهد هستيم كه هيزم اين زباله دانى را كه آتش زده اند. عده اى دانسته و ندانسته فراهم مى كنند. و غافلند كه وجود نازنين خود را هم به بوى اين زباله سوزى معطر مى كنند . و از هر جا كه عبور كنند.بوى مشمعز كننده شان وا به هر سو مى پراكنند. خوب اين خاصيت همنشينى است كه در وجود همه تأثير گذار است . خوب كمال همنشين تأثير گذار است .از جهتى ديگر در اين جهان هستى نور و روشنايي و زيبايي و زشتى . و بوى معطر و بوى آزار دهنده اغلب در كنار هم معنا و مفهوم خود را بروز مى دهند. و در يك باغ بلبلى كه از شوغ گل چه چه مى زند . را هم در كنار زاغ لجن خان شاهديم . خوب كبوتر با كبوتر باز با باز ...... اين رسم جهان ماست . و تا جهان باقى است چنين خواهد بود. تا روزى كه سنگيني كفه نور حقيقي بر طرف نور مصنوعى بچربد. اما تا زمانى كه حتى يك تن براى ايجاد نور مصنوعى هيزم مى آورد ، نبايد اميد رهايي مطلق پروانه هاى عاشق نور حقيقية را داشته باشيم ، كه گرفتار نور هاى مصنوعى نشوند.