در این کشور که نام ایران دارد دو نیروی مهم عامل عقب افتاده گی و حقارت ملی شده اند .اول نیروی مذهبی که روح وجان مردم را در اختیار دارد و دیگری نیروی چپ است که دشمن ازادی است و از ایران دهقانی و عقب افتاده میخواست کشور سوسیالیستی بسازد و در همکاری با ارتجاع سیاه فاجعه سال 57 را بوجود اوردند . بسیار ابلهانه بنظر میرسد که انتظار داشته باشیم قدرت را در سال 57 سازمانی مانند مجاهدین و یا فدائیان به تنهائی تصرف میکردند بدون شرکت اخوند .
در سال 32 هم حزب توده با اقدامات خود شرائط کودتا را فراهم کرد ونگاهی به نشریات حزب توده در سال 30 تا 32 نظر بالا را ثابت میکند. برای اینکه در سال 32 کودتا رخ نمیداد باید دربار پهلوی و حزب توده از برنامه دولت دفاع میکردند ولی نکردند واین بسود غرب تمام شد. دولت مصدق در محاصره اقصادی غرب ودشمنی حزب
شرائط کنونی نیز ایجاب میکند که همه نیروها در همکاری باهم متحد شوند برای ازادی انتخابات ازاد و حکومت قانون .
ایا سازمان مجاهدین و جریان چپ و تجزیه طلب در این راستا حرکت میکنند؟
پاسخ منفی ست و هر گروهی میخواهد به تنهائی یا قدرت را بگیرد و یا بخشی از ایران را تجزیه کند . با شعار و اتهام و وعده سرخرمن ایران همین وضع اسفبار را خواهد داشت .