خواب زدگی خامنه ای و انکار هرگونه خدمت رضا شاه و محمد رضا شاه به ایران

فیلسوفان علوم اجتماعی نشان داده اند که هر چه زمان بگذرد، رابطه ی احساسی ما با رخدادها کاهش پیدا می کند. همزمان با رخدادهای تاریخی، ما آنقدر «بازیگر» هستیم که عاملیتِ احساسی زیاد، مانع فهم دقیق رویدادها می شود.

🔹از سوی دیگر، گذشت زمان زیاد، پیامدهای رفتارهای «بازیگران» تاریخ را که حتی بر خودشان مخفی بوده و عاملان تاریخی حتی آنها را پیگیری نمی کردند، بر «تماشاگران» و مورخان تاریخ روشن می سازد. بازیگران و مفسران، تاریخ گذشته را از نو معنا و تفسیر می کنند. چون پیامدهای اعمال و پروژه ها در طول تاریخ محقق می شوند و در پیش چشمان مفسران و ناظران حاضر هستند.

🔹 سلطنت طلبان به دلیل رابطه احساسی فوق العاده شدیدی که علیه جمهوری اسلامی دارند، منکر ذره ای پیشرفت در ۴۶ سال اخیر هستند و حتی ادعا می کنند که در این ۴۶ سال ایران به صدها سال عقب بازگشته است. اما گویی خامنه ای نیز پس از گذشت ۴۵ سال هنوز از آن رابطه ی احساسی ضد دیکتاتوری پهلوی که داشت خارج نشده است. آیا خمینی و خامنه ای دیکتاتور نبودند و خامنه ای با دیکتاتوری پیش نمی رود؟
🔹رضا شاه و محمدرضا شاه با کمک فراوان روشنفکران، متخصصان، تکنوکرات ها و کل کارآفرینان؛ پروژه ی «مدرنیزاسیون آمرانه» را پیش بردند. این پروژه دستاوردهای بسیار زیادی برای ایران و ایرانیان داشت و خدمات بزرگ این دو شاه به کشورشان را احدی نمی تواند انکار کند. برخلاف ادعای کاذب خامنه ای، شاه در برابر کمپانی های نفتی از منافع ملی ایران جداً دفاع کرد. شاه، مسلمانِ شیعه ی به شدت معتقدِ ایران دوستی بود که مدرنیزاسیون بسیار سریع را دنبال می کرد.

🔹 پروژه ی «مدرنیزاسیون آمرانه ی پُر سرعت» در جامعه ای که از جهات گوناگون هنوز جا پای محکمی در «سنت» و گذشته دارد، به خصوص در غیاب اندیشه مدرنیته، و به خصوص در کنار ایدئولوژی های جهان سومی ضد غربی، بن بست آفرین، تنشزا، شورش و انقلاب آفرین، و....است. می دانیم که شاه خود نیز همزمان با کمک سنت گرایانی چون سید حسین نصر، داریوش شایگان، و....به نوعی سنت را به طور جدی دنبال می کرد. طنز تاریخ اینکه شاه نگارش کتاب های درسی دبیرستان ها را به افرادی (مرتضی مطهری، محمد حسین بهشتی، باهنر، و...) واگذار کرد که سپس از اعضای اصلی «شورای انقلاب» منصوب آیت الله خمینی شدند.

🔹خامنه ای نمی خواهد پیچیدگی های تاریخی را ببیند و بفهمد. افرادی امروزه و در آینده با خودش چنین خواهند کرد. رضا شاه و محمدرضا شاه بخشی از تاریخی هستند که همه با هم زیسته ایم. این قصه ی مشترکی است که با هم خلق کرده ایم. بدون این داستان مشترک، ما هیچ خواهیم بود. به تاریخ از منظری که باهمادگرایان گفته اند نیز باید نگریست.